HEMEL # 1785 Het Meest Prachtige cadeau op Aarde, 24 september 2005
God zei:
Ik ga niet verontschuldigen voor de manier zoals jij de wereld ziet. Wat Ik geschapen heb is ongeschonden. Jij ziet zeker iets verkeerd. Of, laten We zeggen dat je gewoon niet ver genoeg ziet, of diep genoeg. Jouw visie is alleen zo ver gegaan. Soms zie je een glimp van iets dat prachtiger is dan wat de ogen kunnen zien. Je wrijft in je ogen en schud je hoofd. Je gelooft niet het prachtige dat je bijna kon zien. Je zet het weg als wenselijk denken. Je zet de prachtige Waarheid aan de kant en je noemt het een afwijking, en je noemt de afwijking een dagelijkse levens waarheid. Je kan denken dat de Aarde waar is en de Hemel niet.
Dat is bewijs van jouw vrije wil want je bent vrij om te zien zoals je dat doet. Je bent vrij om te besluiten zoals je besluit. Dat je vrij bent betekent niet dat jouw opdracht waar is. Tenzij jij ziet als Ik het zie, je kan er dan zeker van zijn dat jouw opdracht onjuist is. Toch is er een neiging om te geloven dat waar je jouw vinger op kan leggen, als op een heet fornuis, is meer juist dan de Tuin van Eden die schijnbaar alleen in jouw hart bestaat.
Het Paradijs bestaat. Het bestaat voorbij jouw gewaarwording. Daarvoor, laten Wij jouw gewaarwording uitbreiden. Laat het mogelijke zo echt zijn als dat je jouw handen er op hebt. Laat het mogelijke meer echt zijn wat je aanraakt. Je hebt gedacht dat wat je aanraakt echt is. Het is Mijn wil dat je verder kijkt. Wat je nu verder en ver weg beschouwt is dichterbij jou dan de hele materiele wereld. Het is meer intiemer voor jou. Het is jouw echte wezen.
Dat wat het meest waardevol is kan je niet waarnemen met de zintuigen. De zintuigen geven jou een proef. De zintuigen representeren meer dan dat ze je brengen. Met wat voor zintuig ontvang je liefde? Als je doof, stom en blind was, zou je nog steeds weten wat liefde was. Wat is dit dat jou toestemming geeft om liefde te kennen? Wat maakt het zo vertrouwd, zo omhullend, zo omvattend, zo herkenbaar, zo fantastisch dat odes over geschreven zijn? Liefde is een oneindig onderwerp omdat liefde oneindig is. Er is geen onderbreking in liefde. Ondanks wat je ervaren of gezien hebt, liefde kan niet verbroken of versleten worden. Liefde is de werkelijke metselspecie van het leven. Dit is liefde die begrip overtreft.
Liefde kan niet begrepen worden. Wat kan een intellect van liefde weten? Om het even hoe slim de intellect is, het is niet de ondervinder van liefde. De intellect zou, eigenlijk, liefde afdanken voor de werkelijke reden dat liefde niet past in de parameters van het verstand. Liefde is veel te veel voor het verstand om op te nemen. Er zijn geen randen voor liefde om in te lijsten. Het verstand kan niet liefde instorten, maar het kan wel versmaden. Het kan erom heen begrenzen. Het kan gaten er in schieten, en toch liefde blijft liefde en is niet door elkaar geschud.
Liefde bestaat voorbij de verbindingen van de Aarde. Liefde bestaat zeer op Aarde als ook in de Hemel, maar liefde is niet van de aarde. Liefde is gemaakt van hemels. Het is een gift van boven. “Van boven” vrij bedoelt van een onvermoeibare fontein. Er is een fontein van liefde van de Hemel die de aarde en alles erop verzadigt, inclusief diegene die niet geloven in liefde, wie het niet vertrouwen zo ver as ze het kunnen gooien, en ook inclusief wie denkt dat liefde onderworpen moeten worden, beteugelen, gedisciplineerd, begrensd, rafelend, verbannen naar de zijlijnen, verspreid, onder het kleed geveegd, verborgen in de kelder om alleen na uren weer naar buiten te mogen.
Sinds wanneer werd liefde, het meest prachtige cadeau op Aarde, verbannen naar de achterste brander? Sinds wanner werd liefde iets om je voor te schamen? Welke grenzen heb jij op liefde gezet als liefde de vlag behoort te zijn die je voor je uit draagt? Liefde is het enige ding dat waard is om tentoongesteld te worden, en toch heb je het verborgen gehouden achter je rug, buiten je zicht, buiten je gedachten.