HEAVEN #2190 Zwntas Th Zwh

HEAVEN #219Ο Ζώντας Τη Ζωή 4 Νοεμβρίου, 2006

Ο Θεός είπε:

Πολλές φορές τα παιδιά Μου αποφεύγουν τη ζωή. Την φοβούνται. Αποσύρονται από τη ζωή δίχως να είναι σίγουρα για το αν θα μπουν πραγματικά μέσα της. Γίνονται περίπου σαν το κορίτσια που είναι ντροπαλά και δεν τα ζητάνε για χορό οι καβαλιέροι. Είναι στο χορό, αλλά δε χορεύουν. Κοιτάνε τον χορό. Περιμένουν να έρθει κάποιος να τους ζητήσει να χορέψουν. Μπορεί να περιμένουν για τον τέλειο μνηστήρα, ή για την τέλεια στιγμή, και στο μεταξύ χαμηλώνουν το βλέμμα τους. Το θέμα είναι ότι περιμένουν. Μπορεί να λένε στον εαυτό τους πως δεν θέλουν να χορέψουν γιατί φοβούνται ότι δεν χορεύουν καλά. Φοβούνται μήπως στραβοπατήσουν ή σκοντάψουν. Μπορεί να λένε στον εαυτό τους ότι απλώς δεν τους αρέσει η μουσική που παίζει. Μπορεί να αποφεύγουν να πηγαίνουν σε χορούς. Είτε έτσι είτε αλλιώς, διστάζουν. Κρατάνε τη ζωή σε εφεδρεία. Εξακολουθούν να περιμένουν προτού να μπουν μέσα.

Η επιφυλακτικότητα θα μπορούσε να είναι το συνώνυμό τους. Μπορεί να σκέφτονται ότι είναι καλύτερο να κάθεσαι στη γωνία και να μη χορεύεις παρά το να ρισκάρεις να χορέψεις. Καλύτερα να κρύβονται παρά να ακολουθούν την καρδιά τους. Καλύτερα να κρύβουν την καρδιά τους παρά να την αποκαλύπτουν. Μπορεί να ανακόπτουν το ρεύμα της ζωής φοβούμενοι μήπως απογοητευτούν ή μήπως είναι ατελείς. Μπορούμε να πούμε ότι μερικές φορές αποφεύγουν τη ζωή.

Ακόμα και όταν είναι μέσα στη ζωή, βρίσκονται έξω απ’αυτή. Θα θυσίαζαν τη ζωή. Συνεχίζουν να την περιμένουν.

Αυτό είναι λεπτό νόημα, δεν εννοώ ότι όλοι θα έπρεπε να γίνουν η βασίλισσα του χορού. Δεν εννοώ ότι όλοι είναι ίδιοι. Δεν εννοώ ότι όλοι πρέπει να χορεύουν όλους τους χορούς , ή να βγαίνουν έξω κάθε βράδυ. Δεν εννοώ ότι η ζωή μετριέται με όρους δραστηριότητας ,ή με βάση πόσες δραστηριότητες, ή πόσα πάρτυ, ή πόσες ταινίες. Δε σημαίνει ότι εσύ- μιλάω σε όλους – θα πρέπει να δοκιμάζετε τα πάντα. Δε σημαίνει ότι πρέπει να ταρακουνήσετε τη ζωή σας, να παντρευτείτε ή να χωρίσετε, ή να γυρίσετε όλη τη χώρα, ή να αλλάξετε χρώμα στα μαλλιά σας. Δε σημαίνει ότι πρέπει να φέρετε τη ζωή σας τα πάνω κάτω. Φέρτε τον εαυτό σας τα πάνω κάτω, αγαπημένοι.

Η έννοια του να μπείτε στη ζωή είναι λεπτό ζήτημα επίσης, γιατί ενώ σας προσκαλώ να μπείτε στη ζωή, εσείς είστε ένας παρατηρητής της ζωής. Ό,τι κι αν συμβαίνει, εσείς παρατηρείτε, επίσης. Υπάρχει μία ακινησία μέσα σας που παρατηρεί. Υπάρχει ένα μέρος σας το οποίο είναι εκείνος που παρατηρεί και καταγράφει τη ζωή. Υπάρχει ένα μέρος σας που μπορεί μόνο να παρατηρεί σαν από απόσταση.

Τώρα, παρατηρήστε τα μικρά παιδιά, πώς τρέχουν βιαστικά προς τη ζωή. Δεν μπορούν να τη χορτάσουν. Απολαμβάνουν ένα άγριο ραδίκι, ένα σκύλο, ένα τρενάκι. Περιμένουν με αγωνία την κάθε μέρα. Εσείς ίσως να έχετε περιοριστεί στο να βαριαναστενάζετε.

Η σχετική ζωή αποτελείται από στιγμές. Δε χρειάζεται να είναι κοσμοϊστορική, αλλά είναι εδώ για να τη χαρείτε. Ακόμη κι όταν τα πάντα στη ζωή σας μένουν ίδια, εσείς, μπορείτε να τα βλέπετε διαφορετικά. Μπορείτε να αρχίσετε να ανοίγετε τα μάτια σας και να βλέπετε τα χρώματα. Ακόμη κι όταν σας σερβίρουν το ίδιο γεύμα κάθε βράδυ, εσείς μπορείτε να το απολαμβάνετε.

Η παρούσα ζωή σας είναι η ευκαιρία μιας ζωής. Δεν είναι ένα παλιό κουρέλι. Δεν είναι κάτι που ξεφορτώνεστε. Δεν είναι κάτι που θα πρέπει να σας βαραίνει ή να σας τραυματίζει. Δεν πρέπει να αγνοείται. Δεν πρέπει να αποδοκιμάζεται. Πρέπει να την απολαμβάνετε. Ό,τι κι αν κάνετε, βρείτε ένα κομμάτι χαράς μέσα του. Αποκτήστε την ιδέα ότι η ζωή είναι εδώ για μερικές πολύτιμες στιγμές, και λαχταρά την εκτίμησή σας. Αποφασίστε να εκτιμάτε. Ας γίνει αυτό το σημείο εκκίνησής σας.

Δε λέω να ζήσετε τη ζωή όσο καλύτερα μπορείτε λες και η ζωή είναι μία αδύναμη στιγμή. Λέω ότι είναι η καλύτερη. Γιατί να μη χαρείτε τη ζωή σας όσο είστε μέσα σ’αυτήν; Έχετε κάτι καλύτερο να κάνετε;

Αυτή η Επιστολή απ’τον Παράδεισο είναι μία απάντηση σε μία ερώτηση που η Πάολα, η Ιταλίδα μεταφράστρια των Επιστολών απ’τον Παράδεισο υπέβαλε :

«Αγαπητέ Θεέ, σε πολλά από τα Μηνύματά Σου, μας λες να μπούμε στη ζωή, να ξεκινήσουμε να ζούμε τη ζωή. Μπορείς σε παρακαλώ να εξηγήσεις τι ακριβώς εννοείς μ’αυτό; Με ευγνωμοσύνη, Πάολα»