HEAVEN #1863 Διαμάντια 11 Δεκέμβρη, 2005
Ο Θεός είπε:
Υπάρχουν διαφορετικές γεύσεις στον κόσμο. Η μία γεύση δεν προσπαθεί να γίνει η άλλη. Η σοκολάτα είναι ευτυχισμένη σα σοκολάτα. Η βανίλια είναι ευτυχισμένη σα βανίλια. Και έτσι μπορείτε να είστε ευτυχισμένοι με τα ιδιαίτερα ταλέντα σας και τους ιδιαίτερους τρόπους σας. Η συμπαντικότητα νικά την ατομικότητα, αλλά η ατομικότητά σας είναι εξίσου μεγαλειώδης. Να είστε το άτομο που είστε. Δε χρειάζεται να είστε ψηλότεροι, ούτε κοντύτεροι. Χρειάζεται μόνο να σας αρέσει ο εαυτός σας. Καταλαβαίνετε αυτό που λέω;
Πραγματικά, αν ο καθένας αναγνώριζε τον πλούτο της δικής τους ομορφιάς και Ύπαρξης, δεν θα υπήρχε ζήλια. Δεν θα υπήρχε οκνηρία ούτε αναβλητικότητα.
Δεν θα υπήρχε φιλαργυρία. Δεν θα υπήρχε ενοχή. Δεν θα νοείτο ανάγκη γι’αυτά τα πράγματα.
Δεν θα υπήρχε ανάγκη να λάμψετε γιατί θα γνωρίζατε ότι λάμπετε ήδη.
Δεν θα υπήρχε ανάγκη να προλάβετε κάποιον άλλον ούτε να μείνετε πίσω.
Δεν θα υπήρχε τίποτα να κουκουλώσετε και τίποτα να αποκαλύψετε. Όλα θα είχαν ήδη αποκαλυφθεί. Η ομορφιά θα είχε αποκαλυφθεί.
Εάν ο καθένας αναγνώριζε τη δική του αξία, θα ζούσατε σε έναν κόσμο αστραφτερής συντροφικότητας. Το κάθε άτομο θα ήταν το διαμάντι που είναι αυτοδικαίως, κανείς δεν θα προσπαθούσε να είναι ένα άλλο διαμάντι. Ο καθένας θα άξιζε χρυσάφι. Ο καθένας θα ήταν πρώτος.
Επειδή δεν αναγνωρίζετε τον εαυτό σας ως το πεφωτισμένο Ον που είστε, επιδιώκετε να σας φωτίσουν άλλα φώτα. Θέλετε αυτό που έχουν. Θα κλέβατε το φως τους, γιατί θέλετε να είστε το πεφωτισμένο Ον που δεν παραδέχεστε ότι ήδη είστε.
Επειδή δεν αναγνωρίζετε τον εαυτό σας, υπεραναπληρώνεστε με τους άλλους, ή κοιτάτε τους άλλους αφ’υψηλού. Προσπαθείτε να γίνετε μία παραλλαγή αυτού που δεν είστε. Πετάτε μακριά ένα διαμάντι και αντ’αυτού μαζεύετε από κάτω ένα κομμάτι γυαλί.
Σας αγαπάω έτσι όπως είστε. Δε σας αγαπάω εξαιτίας κάποιου πράγματος. Σας ικετεύω να ανυψώσετε τη σκέψη σας έτσι ώστε να μπορέσετε να αντιληφθείτε την ομορφιά σας έτσι όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ.
Μπορεί να πείτε, «Όμως, Θεέ, δε με θέλεις να είμαι σαν το Χριστό;»
Ο Χριστός ήταν ο Χριστός επειδή γνώριζε ακριβώς Ποιος Ήταν. Επομένως, ναι, σας ζητάω να είστε σαν τον Χριστό.
Μπορεί να πείτε, «Μα, Θεέ, δε θέλεις να δίνω στους φτωχούς και να βοηθάω τους ανήμπορους;»
Θέλω να ξυπνήσετε και να αντιληφθείτε το Μεγαλείο μέσα σας, έτσι ώστε να συντρέχετε τον κόσμο φυσικά, χωρίς να γυρνάτε να κοιτάξετε πίσω. Όταν γνωρίζετε από τι είστε φτιαγμένοι, δεν θα υπάρχουν φτωχοί προς τους οποίους να δώσετε. Θα αναγνωρίζετε τον άνθρωπο απέναντί σας ως τον εαυτό σας, και έτσι θα δίνετε στον εαυτό σας. Θα θεραπεύετε επειδή θα βλέπετε υγεία. Θα βλέπετε πέρα απ’τα κουρέλια και πέρα απ’το δέρμα. Θα βλέπετε μέσα στα μάτια, και θα γνωρίζετε ότι είναι τα δικά σας μάτια, και θα βλέπετε μέσα στα βάθη.
Ο Χριστός δεν πάλευε και δεν αγωνιζόταν να γίνει το Ον που ήταν. Απλώς, δεν κρατούσε τον εαυτό του δεμένο στις ενδεείς σκέψεις του κόσμου, και έτσι, ήταν ικανός να δώσει. Από το σημείο που στεκόταν, δεν θα μπορούσε να ενεργήσει διαφορετικά.
Όταν πεινάτε, τρώτε. Έτσι λοιπόν ο Χριστός τάιζε τις πεινασμένες καρδιές και γέμιζε τη δική του. Τάιζε τον κόσμο με χαρά, και η χαρά του δε σταμάτησε. Ο Χριστός δεν ήταν τυφλός προς τον εαυτό του. Δεν έφευγε μακριά απ’τον εαυτό του.
Δεν έφευγε μακριά από το όραμά Μου γι’αυτόν. Δεχόταν το όραμά Μου. Το έκανε δικό του. Δεν το υιοθέτησε. Ήταν δικό του. Άρχιζε να βλέπει, και έτσι η πράξη γινόταν. Και ήταν ο Χριστός, που περπατούσε πάνω στη Γη, εκτελώντας τις διαταγές Μου, καλώντας εσάς, καλώντας εσάς εκ μέρους Μου.
Μετάφραση : Μαρία Θεοδώρου
HeavenlettersT
Copyright@ 12-11-05