HEMEL # 1775 Het denkbeeld van Tijd en Ruimte, 14 september 2005
God zei:
Niets is ver weg, en niets is dichtbij. Zonder het denkbeeld van tijd en ruimte, waar kan tijd en ruimte bestaan? Een denkbeeld is een verkeerd begrepen idee. Het is een fantoom.
Jij bent Mijn gedachte, maar jij bent niet Mijn denkbeeld. Een gedachte die Ik heb kan niet een denkbeeld zijn, want Mijn gedachte en Waarheid zijn Een.
Je gedachten zijn ook duidelijk. In de arena van het denkbeeld van tijd en ruimte, zal vroeger of later je gedachten voor je komen. Dit is niet om te zeggen dat alles dat je voorkomt ook je gedachte is. In dit versplinterde verschijnsel waarin je leeft, zijn er ook de gedachten van andere mensen.
Zeker, de gedachten van andere mensen hebben invloed op jou. Iemands bui heeft invloed op jou. Iemands acties. En toch is er niet “jij”. Dat is alleen een denkbeeld die veel steun krijgt in het land die Aarde genoemd wordt. De scheiding die jij ervaart kan alleen een denkbeeld zijn. Zonder het denkbeeld van scheiding, zou er geen “jij” zijn. En daarom zou geen “Ik” zijn zoals jij Mij nu ziet. Eenheid kan alleen Eenheid zijn. Het kan niet tweeheid zijn. Voor het belang van een argument – echt voor het belang van een argument – zeggen We Wij en Onze en Jou en Jouw. Maar het is als of.
De hele ervaring in het koninkrijk van de Aarde is als of. Niets is zoals het lijkt. Zelfs de grond onder je voeten is niet zoals het lijkt. Zelfs de lucht boven. Zelfs de ruimtes en verder.
Terwijl ego op Aarde jou groot zou maken, raakt het niet de zoom van de Grootheid die je bent. Ego zou je als een ballon opblazen als je al uitgebreid voorbij bent wat ego kan toveren. Stel je voor een koning te synchroniseren met een prins!. Stel je voor een Koning te synchroniseren die al een Koning is. Dat is erg veel na het feit. Ego is zo nutteloos dat het jou zou doen geloven dat je het fluistert in je oor.
Wat is je ego voor een denkbeeld? Ego bestaat niet. Het is een vals voorkomen. Je lichaam bestaat ook niet. Zou je huilen ondanks dat je dacht dat je een lichaam had? Zonder een lichaam, zou je niet eens weten waar je voor zou moeten huilen. Zonder een lichaam, zou je niet eens blijdschap of pijn kennen. Dit betekent niet dat er geen blijdschap is. Dit betekent dat er alleen maar blijdschap is. Er is geen woord voor de staat van blijdschap waar alleen blijdschap bestaat. Woorden maken onderscheid, en er is niets aan blijdschap dat onderscheid maakt als het alles is. Het woord dat het dichtst bij blijdschap komt is liefde. In een permanente staat van liefde, is er iets anders dat je zou weten? of verbeelden? Waarom zou je je druk maken?
Waarheid is dat wat achterblijft wanneer denkbeelden verdwijnen. De enige Waarheid is liefde. Je echte bestaan is liefde. Je kunt net zo goed nu beginnen met wat je al bent. Dat is het enige ding wat je moet doen.
Je wilt accepteren dat je Mijn liefde bent, nietwaar? Je voelt niet langer dat Ik jouw oordeel, nietwaar? Wanneer Ik het ware licht zie van jouw liefde, wat zou er voor Mij dan zijn om te oordelen? Ik veroordeel niet jouw behoefte. Je hebt genoeg oordeel om de wereld te vullen. Je hebt de Mijne niet nodig. Natuurlijk moet je het eens zijn dat de wereld is vol met oordelen. Oordeel is net als een koopjes kelder van de wereld. Je kunt alles daar vinden, en het is bijna gratis. Alleen betaal je een hoge prijs ervoor, of je nu diegene bent die oordeelt of degene bent die veroordeelt wordt. Koopjes zijn vaak niet koopjes. Oordeel is zeker geen goede koop.
En dus, Mijn geliefden. ben je zonder alles maar liefde. Er is niets anders voor jou om te hebben, en er is niets anders voor jou om te zijn.