HEMEL #1864 Zijden Draden, 12 december 2005

God zei:

Prachtige Wezens van Licht, sta op en verhef om de zonsopgang van jezelf te zien. Jij stijgt op en stijgt op. Jij betreedt de wereld. In een grote sprong bedek jij de Aarde en ook wat niet de Aarde is. Jij leeft in een universum. Het is een universum van liefde en het is een universum van gedachte. Jij leeft in het universum. Het universum is jouw thuis.

Ik leef niet apart van jou. Ik leef ook op de Aarde, en jij leeft ook in de Hemel. Ik vergeet nooit de Hemel. Ik weet waar Ik ben. Jij vergeet het vaak. Jij denkt dat jij een menselijk wezen bent terwijl Ik weet dat jij een machtig Menselijk Wezen bent, gemaakt door Mijn handen en het bonzen van Mijn hart.

Wij delen ons Bestaan. Onze levens verstrengelen. Ons aanwezigheid is samen geweven. Wij zijn genaaid van dezelfde stof.

Ik spreid een deken voor jou uit om op te liggen. Ik heb een picknickmand gepakt. Ik gaf jou boterhammen en salade en puur water om te drinken. Ik gaf jou een schat voor het leven. Jij bent niet zeker waar jij de picknickmand zult zetten. Dat is prima, omdat Ik het voor jou zal dragen. Ik zal jou ook dragen.

Jij loopt zelf, en Ik draag jou. Probeer niet om het te ontraadselen. Het is gewoon zo. We zouden kunnen zeggen dat Ik Mijzelf draag als ik het universum doorkruis, maar Ik zeg nu dat Ik jou draag. We zouden kunnen zeggen dat jij Mij draagt, en we zeggen hetzelfde.

Ik spreid de zonsopgang voor jou als een deken. De zon gaat op in opdracht van mij om jou in het licht te laten schitteren. De maan knikt zijn toestemming en volgt daarna, jou in het wit omhullend. Vader Dag en Moeder Nacht wiegen jou in hun armen. Ik druk het pedaal in van een naaimachine, en Ik blijf stikken. Jij trekt draden en zo ontvouwt zich jouw leven.

De liefde houdt de zijden draden samen. Liefde is een zijden draad. Het gaat horizontaal en het gaat alle kanten op. Alle draden omarmen zich. In dit avontuur van het leven, wat anders is er om te doen?

Jij bent een wever van de liefde. Liefde is het materiaal in jouw hand. Jij breit, jij haakt, jij werkt aan het weefgetouw. Jij helpt mij. Jij helpt mij om overal te bereiken. Jij bent Mijn duizend ogen en Mijn duizend armen. Jij gaat naar buiten en werkt om de velden voor Mij en jij komt en vertelt Mij alles ervan.

Jij kookt een stoofpot en jij vertelt Mij hoe het smaakt. Jij bent Mijn afgezant in het leven. Jij bent Mijn verslaggever. Jij meldt aan mij. Jij verteld Mij jouw verhalen. Jij verzint ze. Ik luister ook naar ze. Ik luister naar alle varieties van oneindige liefde. Jij vertelt alleen een klein deel van het verhaal. Jij verzint, en ij gelooft jouw verfraaiingen. Jij weet niet dat jij een liefdesverhaal aan het schrijven bent. Jij ziet het complot en jij herkent niet het thema. Het thema is liefde.

Hoe kon het anders zijn aangezien Ik jou gemaakt hebt van liefde. Jij bent Mijn liefde. En Ik plantte jou voort op Aarde. Jij bent Mijn fruit, en jullie worden rijp, geliefden. Jij bent net gereed om open te barsten dwars door de horizon net als een strijdwagen met een grote snelheid vliegend. Jij bent de appel die Ik gezaaid hebt, en nu gooi jij jezelf naar Mij, en Ik vang jou in Mijn hand sneller dan de snelheid van het licht, sneller dan alles, omdat het eigenlijk dat Ik jou op gegooid heb in Mijn handen van een hand naar de ander, en jij bent ingelopen, en jij bent op Mij ingelopen in jouw afrekening, in jouw bewustzijn, in jouw Realisatie, in jouw hart. Liefde herkent eindelijk liefde en noemde het bij jouw naam.