HEMEL #1860 Verbeter Nu, 8 december 2005

God zei:

Je hoeft niet je gedachten toe te staan om jou te consumeren, geliefden. Je hoeft niet jouw gedachten rondom jou te laten dansen, en jou “het” te maken, jou op de getuigenbank te plaatsen, jou te ondervragen, jou meteen ter plekke aan te houden, jou te duwen, en jou aan hun vastgebonden te houden.

Geliefden, neem jullie gedachten niet zo serieus.

Wanneer een lastige gedachte opkomt, wanneer een gedachte komt dat jou of iemand anders kleineert, wanneer een gedachte niet in jouw of iemand anders belang is, is dit een teken om jouw aandacht naar een hogere gedachte te keren. Jij hoeft niet bij deze armzalige gedachten te blijven. Jij hebt wel wat te zeggen in jouw gedachten. Jij bent niet aan hun barmhartigheid overgeleverd. Je kunt ze misschien niet in model maken, maar je kunt met degene die jij verkiest doorgaan.

Geliefden, wie heeft er nog meer een stem over jouw gedachten dan jij? Zeg niet dat jij geen invloed hebt op jouw gedachten. Van wie zijn deze gedachten? Gedachten komen misschien ongevraagd, maar jij kunt ze vaarwel zeggen.

Als jij je terneergeslagen of depressief voelt, onderstreep dan niet jouw depressieve gevoel met jouw gedachten. Ga gewoon door met het leven. Zet de gedachten van depressie weg. Jij doet niet alsof jij opgewekt bent. Jij erkent gewoon dat jij niet jouw depressief gevoel hoeft samen te stellen. Jij hoeft niet de depressieve gedachte blij jou te houden.

Er is meer dan kan om het leven te benaderen. Als het leven de zoom van een rok is, kun je aan de binnenkant kijken en de steken en tornen zien, of jij kunt naar de rok zelf kijken en zien hoe het uitstaat. Jij kunt naar de verdienste kijken of naar de gebreken. Tot op zekere hoogte, kies jij je eigen lijden. Jij kiest misschien niet alle gebeurtenissen, maar aan jou is de volgende keuze. Dacht je dat iet van iemand anders was?

Meer dan zeggen dat jij je eigen verdriet kiest, laten we zeggen dat jij misschien hebt nagelaten om geluk te kiezen. Jij hebt het jezelf onthouden. Jij bent degene die jezelf geluk onthoudt. Je zegt misschien dat jij de realiteit onder ogen ziet terwijl, in werkelijkheid, jij het jezelf onthoudt. Het is jij die aan jezelf vertelt dat jij nu geen geluk kunt hebben, en jij noteert jouw redenen. Jij besluit dat jij continue verdriet en onbevrediging moet hebben. Toch ben jij het die continu dezelfde lijn volgt, of jij bent het die er af gaat. De keuze is aan jou. Misschien heb jij jezelf al genoeg gestraft.

Jij hebt vele redenen om jezelf het te onthouden. Jij zegt dat het is vanwege geld, of jouw vrouw, of bepaalde omstandigheden die jij niet leuk vindt. Jij bent jouw eigen strenge ouder geworden die het jezelf onthoudt. “Nee,” zeg jij tegen jezelf, “jij kunt dat niet hebben. Jij kunt daar niet heen gaan. Jij kunt dit niet doen.” Jij hebt een lange lijst van nee’s , en jij gaat misschien naar het einde van lijst voor jij jezelf toestaat om te hebben wat jij jezelf zo lang hebt onthouden.

Misschien ben jij een vrek geweest met jouw leven, net als een bankier die zegt, “Nee, jij kunt niet deze lening hebben.” En dan, na jaren van strijd, is de bankier in jou die gewend is om nee te zeggen niet meer aan slag, na genoeg strijd en onthouding, eindelijk stopt en toegeeft dat jij nu kunt hebben wat hij eerder onthield. Jij kon het altijd al hebben, maar eindelijk, de bankier in jou zegt, “oke, nu.” Hij kon het afgelopen jaar er ook al mee eens zijn. Een beslissing was uitgesteld.

Jij kunt nu verbeteren.

Jij bewijst jouw karakter niet door jezelf te beperken. Jezelf onthouden is jezelf beperken.

Ja zeggen aan jezelf betekent niet jezelf er te buiten aan gaan. Het is gewoon weg accepteren dat jij een stukje van de taart mag hebben, en er van geniet.