HEMEL # 1789 Zonder Jou, 28 september 2005

God zei:

Deze tijd van jouw tijdelijk verblijf op Aarde is maar een minuut in de Omvangrijkheid van Eeuwigheid. Het is niet eens een minuut. Het is een oogwenk.

Dus, wat is de waarde van iets zo kortdurend, vraag je. Wat is het verschil van jouw verblijf of niet op Aarde? En wanneer jouw lichaam de Aarde verlaat en is vergeten, wat heeft het uitgemaakt? Als dit wereldlijke leven alleen een droom is, wat is de betekenis ervan? Is er een betekenis?

Je kan een boek lezen, geliefden. Het kan een fictie boek zijn. Je ogen zijn er aan vastgeplakt. En wanneer je de laatste bladzijde omslaat, is het boek uit. En, toch, zou je zeggen dat het geen betekenis had?

Het boek had een grote betekenis voor jou. Het was belangrijk voor jou om te lezen. Je wilde weten wat er gebeurde. Je wilde de karakters begrijpen. Je was van ze gaan houden. Zelfs de onwaardige hielden een zekere waardigheid in je hart.

Je zou kunnen zeggen dat het boek niet noodzakelijk was voor jou, toch was er een noodzaak van. Het had voor jou een bedoeling. Het maakte iets in jou wakker.

Met de roman, reisde je zonder je stoel te verlaten. Je reisde naar een andere tijd of een andere plaats. Je ontmoette mensen en situaties die je nog nooit had ontmoet. Je worstelde met iets waar je nog nooit mee geworsteld had. Voor eventjes, leefde je een leven dat je nog nooit had geleefd.

Wanneer je een goed boek uitleest, mag je zuchten, blij en jammer dat het uit is. Het verhaal heeft jou met iets over zichzelf verlaten. Je mag het boek vergeten, de karakters. Je mag de titel vergeten. Je mag vergeten dat je het ooit gelezen hebt, toch heeft het zijn onuitwisbare kenmerk op je achtergelaten. Je hoeft niet te weten waar het is gemarkeerd en wat het beïnvloed heeft. Je hoeft niet eens te weten dat het zijn kenmerk heeft achtergelaten.

Het wordt als een refrein van muziek, zo delicaat gespeeld, bijna onmerkbaar, een vaag beroeren, een niet-herinnering.

En zo is het Menselijk leven. Het maakt geen verschil, en toch maakt het al het verschil in de wereld. In de wereld. Aan de wereld. Aan Mij.

Het leven zonder jou zou een ander leven zijn. Je weet niet, misschien nooit geweten, iedereen die jij beïnvloedt hebt, en nog steeds aan het beïnvloeden ben. Zelfs wanneer de herinneringen aan jou weg zijn, ben jij niet weg. Natuurlijk, jij bent een geheel intact Wezen onverschillig, en, net als een goede roman, heb je jouw merkteken in de wereld gemaakt.

Wat voor karakter je ook speelde, je speelde het goed, Zij het een held of boef, niemand kon het zo goed spelen als jij. Hoe kan een Wezen zo veel rollen spelen, vraag je, en wat kan hun betekenis zijn als de rol verbleekt?

Niemand hoeft herinnerd te worden om hun rol die ze speelde. Al de aanplakbiljetten kunnen weg zijn, en het maakt niet uit.

Jij was hier. En iets gebeurde omdat jij er was. Je werd een steek op de stof die jij weefde van het universum. De hele ervaring op Aarde is maar een droom, maar wat voor een droom het is! Wie zou zo’n avontuur kunnen begrijpen, zoveel gelijktijdige avonturen, zo veel avonturen gezien van zoveel verschillende manieren van kijken, eindeloze avonturen dat nieuwe rolverdelingen van karakters en nieuwe toneelspelen hebben, allemaal nieuw, nooit eerder vertoond.

Al de toneelspelen zijn toneelspelen van moraal, en allemaal hebben ze hun eigen verhaal te vertellen. Er is een rolverdeling van duizenden, of triljoenen, meer dan triljoenen. Alle toneelspelen zijn beïnvloed door een ander toneelspel, en de hele configuratie van het leven zou niet hetzelfde zijn zonder jou.