HEMEL # 1784 De Beker van het Leven, 23 september, 2005

God zei:

Je weet nu wel dat je niet je leven naar jouw bevrediging kan plannen. Of, als je plan slaagt, dat er geen garantie bij is dat het steeds uit zal komen. Er zijn vele verrassingen voor jou achter het gordijn van het leven. Veel verrassingsdozen.

Er zijn verrassingen die je leuk vindt, en er zijn verrassingen die je ontgoochelen. Maar de verrassingen zelf, zijn onverbrekelijk. Ze kiezen je niet uit. Ze zijn deel van dit geheim van het leven, een geheim alleen omdat jouw plannen niet genoeg in overweging nemen. Dit is geen zwakheid, geliefden. Dit is het uitspelen van het leven. Het leven is niet bedoelt om verrassingen voor jou te hebben.

Je weet niet welke gedaante de verrassingen zullen aannemen. En jij kan verrast worden wanneer er geen verrassing is! Vooralsnog zul je moeten zeggen. Je zult heel veel te zeggen hebben. Je beïnvloedt het spel enorm, maar je hoeft niet het laatste woord te hebben. Wees blij voor dit. Je zou zeker niet het leiderschap willen als je zienswijze zo beperkt is.

Wees niet beledigt dat je een speller in het leven bent. Speel zoveel als je kunt. Ga naar buiten en speel. Denk niet te veel. Voor denken is er een plaats, maar niet als je heer en meester. Wanneer eenmaal een inning is gespeelt, ga door naar de volgende. Leef je niet uit in herhalingen.

Dus deze morgen, sta op en ontmoet het leven. Sta op en geniet er van. Je ervaart het leven. En jij ervaart het leven als nooit eerder. Het leven is altijd nieuw voor jou. Het is een feest waar je aan deel moet nemen, en een feest dat je onvoorwaardelijk moet delen.

Je bent de proever van het leven voor de hele wereld.

De wereld danst voor jou. Alle dansen zijn voor jou. En nieuwe worden iedere dag uitgevonden, en de stappen veranderen voor jouw eigen ogen. En toch is er een ritme. Het mag onwaarneembaar zijn voor jou, toch is er een onderliggend ritme. Je zult het oppakken. Of, zo niet, zal het jou oppakken. Je zult jezelf op een nieuw ritme dansend vinden. Een twee-stap word teen 2-miljoen stap. De vloeg onder jou is opgetrokken om een andere dansvloer te onthullen die jij niet wist dat die daar was, en nog een en nog een. Het leven is boven in de lucht voor jou.

Jij ontdekt met je vergrootglas. En je ontdekt met je telescoop. En je ontdekt als niemand voor jou.

Je sorteert het leven uit, ook al is het niet sorteerbaar. Je zoekt het uit, zelfs al, van waar je staat of zit, het niet uit te zoeken is. En wanneer je toch iets uitgezocht hebt, slipt het weg dezelfde weg als dat in een kaleidoscoop kijkt. De samenstelling verandert, en je kan het met enige zekerheid niet terugkrijgen.

Toch zou je werkelijk dat het hetzelfde bleef? Zou je een stilstaande foto van je leven in sepia nemen dat onveranderlijk zou blijven? Zou je in precies dezelfde plaats blijven zitten omringd door dezelfde uitzichten? Zou je werkelijk twintig willen blijven zijn of nog een kind of 2 willen hebben? Als je deze keus had, zou je die nemen?

Als je de keus gegeven zou krijgen, zou je dan bevroren willen blijven in deze denkbeeldige tijd?

Zou je stap stoppen tussen hemel en aarde?

Zou je je handen gevouwen houden zoals ze nu zijn?

Zou je niet een stap verder willen?

Zou je niet het gordijn open willen trekken?

Als je leven hetzelfde zou aanhouden als voor een week, een dag, een uur, zou je dan niet smeken om op te kunnen staan en te gaan bewegen.

Leven gaat over beweging, geliefden. Het leven gaat over opstaan en rond bewegen. Zelfs als de camera een foto neemt, de foto is aan het veranderen. De zon is aan het bewegen, en het licht is een hersenschim die naar jou wenkt.

Drink de Heilige Graal van het leven meer dan je het overdenkt.