God zei:

Het maakt niet uit hoe actief je in het leven kan zijn, je bent ook een waarnemer van jouw leven zoals het zichzelf aan jou openbaart. Je bent getuige van jouw leven, als het ware, als uit een verafgelegen land. Dit is als je jouw leven niet aan het ervaren bent, maar eerder als letten op jouw leven als het langs je glijdt. Je kijkt naar jouw leven uitglijdend over de rand.

Op deze basis, kunnen we zeggen dat er twee levens in jou zijn, de ene die je op toneel opvoert en de andere waar je naar kijkt als het voor je danst.

Wat een artiest ben je. Je bent een virtuele acrobaat van het leven. Misschien is er een derde leven ingemengd en dit is het leven dat je vertolkt. Wat je vertolkt neemt voorrang. Of je leven voor of tegen vertolkt, jouw uitbeelding hitst je op. Eigenlijk versier je jouw vertolking rijkelijk. Je smukt het op. Je gaat voorbij aan hoe je jouw leven ziet.

Wanneer je iemand gereed ziet om jou te slaan, wordt je gedreven om in de gevechtshouding te gaan. Je plaats niet altijd het beste licht in jouw leven.

Je kunt op zoek zijn naar pijn, want pijn kan het zijn waar je aan gewend bent uit te voeren en zo reageer je met je vuisten omhoog.

Als je merkt dat iemand jou een diamanten ring geeft, dan ren je om de persoon te omhelzen. Wat waar is of niet waar op dit punt is niet relevant. Jouw uitleg heeft de scepter in de hand.

Als, laten we zeggen, je zelfs nauwkeurig bent in je beoordeling van negativiteit, toch, hou het niet bij je als een trofee. Je bent geen koppensneller. Je wilt niet iemand z’n hoofd afhakken. Je wilt niet een vergrijp over en over drijven en het koesteren.

Wanneer je in de eerste plaats niet wenst beledigd te worden, laat dan jouw gedachten over hoe gekwetst je gevoelens zijn, weggeblazen worden door de winden van verandering, of, misschien, verbeeldt je een vlinder die niet voor lang neerstrijkt hoe dan ook, voordat het verder gaat om ergens anders neer te strijken. Vaarwel, kwalen van het verleden, echt of verbeeld.

Je bent niet verschuldigd om het verleden levend te houden. Wanneer je iets schuldig bent, is het om jezelf te bevrijden van het verleden. Of je wilt misschien aan dit denken als het bevrijden van het verleden van jou. Laat het oneerbiedige verleden vallen uit het heden.

Begin opnieuw. Kijk naar het leven in een nieuw licht. Geef jouw leven een tweede kans. Je wilt jezelf niet vastpinnen aan het verleden.

Wanneer je bont en blauwe plekken hebt, verdwijnen ze gewoon van nature. In dit opzicht, laat de thuisvuren niet langer branden. Heb vandaag een andere loyaliteit. Wees loyaal aan je Hoger Zelf. Kus wonden uit het verleden vaarwel. Opgeruimd staat netjes.

Tenzij je laat gaan, leg je het verleden aan jezelf op. Je vermomt je als een slachtoffer. Dan wordt je een bedrieger. Je speelt een rol die je niet past noch die je ten goede komt. Wees jezelf, vrij en duidelijk. Maak je aanvaller geen slachtoffer, want je bent geen overwinnaar en je wint helemaal niets. Wees noch een overwinnaar noch een slachtoffer.

Er is het woord ‘gewezen’. Het betekent voorbij, verleden, voormalig, er was eens. Het betekent niet langer. Het verleden was een echo. Het was er nooit echt, trouwens. Waarom het verleden voor je houden? Leg het verleden te rusten. Het is niet aan jou om ‘gewezen’ wonden open te rijten. Het is aan jou om wonden van jou vrij te maken. Bevrijd het verleden van het gebonden zijn. Je doet het verleden geen plezier om het te vertroetelen of om het in te lijsten en aan de muur te hangen boven je bed.

Ga weg, verleden, ga weg.

Vertaald door: Anja