God zei:

Geliefde, je bestond voordat je was verwekt op Aarde. Heb ik dit al eerder gezegd? Er was nooit een tijd dat je niet bestond. Er is een oud gezegde in het Engels: “You were just a twinkle in your Father’s eye.”* “Je was gewoon een twinkeling in jouw Vader’s ogen.”

Nooit was je niet. Het kan me niet schelen als Ik dit al honderd keer heb gezegd. Er was nooit een tijd dat je er niet was. We bestonden altijd in Oneindigheid, want jij bent Oneindig. Wij, jij en Ik, bestaan in Oneindigheid tot op heden. Dus, ja, jouw lichaam is tijdelijk, toch ben je Eeuwig en je bent Oneindig Eeuwig. Het kan rustig gezegd worden dat je een onsterfelijke bent. In termen van Bewustzijn, je bent onsterfelijk.

Heb je een soort van gevoel dat je graag op de een of andere manier over jezelf zou willen weten van ver terug? Natuurlijk, er was geen wanneer of dan, toch zou je graag jezelf willen kennen op deze manier van Puur Bewustzijn.

Er was geen doormodderen. Er was alleen Zijn, en Zijn dat was je en Zijn dat ben je.

Je hebt iedereen gekend, niet zomaar sommige. Zijn kende Zijn. Zijn kent Zijn. Er was nooit afwezigheid. Natuurlijk niet, want Éénheid is voor eeuwig en altijd.

Het is moeilijk voor te stellen, is het niet, de Éénheid zoals je altijd bestond? Voel je nu Onze Bekendheid nu enigszins? Voel je het? Er is geen manier om te beschrijven, dit zwijmelen,een soort van stil bedwelmen dat de hele wereld doorloopt. Het kan niet worden beschreven. Het kan niet worden begrepen. Kan alleen worden gevoeld. Het is geen vaag gevoel, toch het is niet helder. Het is als een zweem van Éénheid, toch is het ook niet als dat.

Éénheid. Een eenvoudige Éénheid. Je voelt je erdoor gedrogeerd. Als er een miljoen Éénheid zou zijn, zou je je niet groter kunnen voelen dan deze Wezenheid van hoe Éénheid nu voelt. Wat? Kan dit Hemel zijn?

Dichtbij. Het is dichtbij, toch herinner, in deze niet te lokaliseren plaats genaamd Hemel, daar zijn geen locaties. Locaties zijn niet voorhanden in Oneindigheid meer dan het concept van tijd bestaat in de non-plaats van Oneindigheid. Op Aarde, zeker, tijd en ruimte zijn –‘shoo-ins’* - zekere/eenvoudige (over)winnaars. Er zijn zelfs mappen en klokken, doch mappen en klokken zijn alleen maar alsof. Mappen en klokken zijn ‘Laten Wij Doen Alsof’.

Éénheid, aan de andere kant, is uitbreiding zelfs waar er geen meer of minder is. Voel je uitbreiding in jouw hart of ergens nu op dit moment? Kan niet zijn, kan je denken, toch voel je iets zoals dat. Als Zijn, natuurlijk, transcendeer je in de wereld. Je transcendeert Transcendentie! Je bestaat in Éénheid en toch besta je niet, zelfs als je altijd per saldo voor eeuwig Éénheid bent.

Hoe kan liefde worden beschreven? Allerlei soorten woorden en films kunnen ideeën en beelden geven, maar niets dan Éénheid evenaart Éénheid. Éénheid is waarheid. Er is in minder dan Waarheid geloofd en, toch, minder dan Waarheid bestaat eigenlijk niet ergens.

Éénheid kan voelen als bestanddeel van meest wonderbare soep of stoofpot. Toch is er geen bijna alles. Ah, maar, ja, er is wonder.

Als er geen tijd is, hoe kan je vragen: “Wanneer hebben we elkaar ontmoet?” Nee, al wat We kunnen doen is zuchten voor wonder.

In Éénheid zijn er geen gedachten, want je kent gedachten.

Liefde is gekend. Liefde is nooit niet gekend. Wie in Éénheid kan zichzelf van liefde scheiden? Ja, er is liefde, toch wie kan denken of zeggen: “Ah, ja, dit is liefde” als of liefde werd afgescheiden van Éénheid, als of Liefde identificeerbaar zou kunnen zijn wanneer er niemand is te identificeren in Éénheid. In de vreugde van Éénheid, wie kan de energie monsteren om buiten de Éénheid te gaan en een kijkje nemen? Niemand.

Wie zou zelfs aan een vraag kunnen denken, laat het verstoren van Éénheid met rust, of een vraag te beantwoorden of het zelfs mogelijk zou zijn het Zwijgen van Éénheid te breken? Wie kan worden gehinderd? Wie zou ooit die inspanning willen leveren? Oh, geluk, oh Éénheid. Jouw hart zegt: “Oh, God, dank U”.

Vertaler: Anja