God zei:

Misschien is het voor jou vertrouwd geworden om je hart te verscheuren, het te knijpen, je hart te laten breken. Je kunt denken dat het breken van je hart de algemene manier van doen is. Je kunt denken dat ontroostbaar zijn de enige manier is. Er lijkt in het leven zoveel van jou te zijn weggenomen, van jou ontworsteld te zijn, vernietigd te zijn. In romantische romans en in de wereld is er zelfs een woord voor jouw lijden, en het woord is drama. Jij treedt op in een tragedie.

Moet je op deze manier denken over jouw aanwezigheid in de wereld, die Ik voor je maakte en aan je gaf?

Is het tragisch dat jouw vrienden elke dag in de wereld naar de Hemel opstijgen, en dat jij achter wordt gelaten om ze te missen, dat je ze bij je terug wilt hebben en dat je het moeilijk te vindt om er overheen te komen dat je achtergelaten bent? Is het te verschrikkelijk voor jou om het er van tevoren aan te denken en te vreselijk om te rouwen na de gebeurtenis?

Is het voor jou te verschrikkelijk om te overwegen dat iedereen tijdelijk op Aarde is – een oogwenk – en dan, pling!, ergens heen is gegaan en nooit meer op Aarde wordt gezien? Inderdaad, dit is hoe de wereld het bekijkt. De Waarheid is anders. De Waarheid is dat je jouw geliefden heel spoedig weer zult ontmoeten. Je zult helemaal bij ze zijn en je zult ze herkennen aan hun licht.

Als je denkt dat jouw geliefden verdwenen zijn, heb je het mis, want jullie zijn een broederschap en zusterschap die elkaar ontmoeten in de Hemel. De Hemel, een staat van bewustzijn, is ver voorbij jouw dromen. Je komt uit bewustzijn, en toch is het nu moeilijk voor jou om je de bijzondere vreugde te herinneren. Je herinnert je dat je ooit heel veel plezier had, en toch kun je het nu niet echt terug in je leven brengen vanwege de denkbeelden die je hebt en als waarheid ziet. Je kenmerkt deze denkbeelden als Prioriteiten. De denkbeelden die je met je meedraagt en waar je je aan aanpast komen je niet altijd of zelfs vaak niet ten goede.

Als je in het leven lijdt, zet je jezelf in een moeilijke situatie. Jij doet het. Niemand anders doet het. Jouw eigen angsten doen het. Je hebt meerdere angsten en je lijkt er maar op voort te blijven borduren. Geen wonder dat je huilt.

Een angst doet zich voor bij jou en je voegt nog meer toe aan de angst. Je denkt aan de ergste mogelijkheden van hoe jij bedreigd kunt worden. Besteed je tijd met denken aan al het goede dat kan gebeuren. Begin te geloven in en veel te genieten van alles waar je naar verlangt. Aan wiens kant sta jij eigenlijk? De kant van angst of de kant van geluk? Welke kies jij? Aan welke besteed je de meeste tijd? Geliefden, wat verwacht jij dat er gebeurt, of waar reken jij op dat er gebeurt? Wat ga jij je vooraf bedenken?

Je hebt gewoontes die je wilt doorbreken. Ja, hier is een goede slagzin. Breek je angsten en niet je hart.

Leg je angsten bloot. Pluk ze uit op dezelfde manier als je aan je wenkbrauwen plukt. Jouw angsten verdienen echt het daglicht niet, en toch lijkt het alsof je jouw angsten de voorkeur geeft. Er kan gezegd worden dat je je angsten vertroetelt. Ik stel voor dat je je angsten op laat drogen. Zet ze opzij. Er zijn andere dingen die je kunt doen. Bouw zandkastelen. Ga daglelies planten. Neem een hond of een kat of welk dier je ook kiest. Haal je gedachten af van het idee van narigheid.

In plaats van zo vaak angst recht aan te kijken, kun je beter kijken naar de lucht. Laat Mijn licht over je heen vallen. Wordt wakker met de Zon. Stop met het dromen over je angsten. Angsten zijn muggen. Je hoeft niet gebeten te worden door angst en angst zo ter harte nemen. Stijg hoger. Stijg hoog.

Vertaald door: Petra