God zei:

Het is niet nodig ernaar te streven volmaakt te zijn, of wel? Het lijkt heel natuurlijk op Aarde om niet volmaakt te zijn, zou je zeggen? Ernaar streven volmaakt te zijn kan jou uitputten. Volmaakt trouwens volgens wiens normen?

Je kunt je voornemen veel dingen te zijn. Je kunt je voornemen volmaakt te zijn en dan moet je dat vergeten! Je kunt jezelf niet in jouw intentie wikkelen, want dan houd je te strak vast. Je moet loslaten zodat jouw intentie ruimte heeft om te ademen. Vastgrijpen is niet de manier. Loslaten is de manier. Achterover leunen en uitkijken naar wat de dag zal brengen.

Natuurlijk kunt je er heel hard aan werken volmaakt te zijn. Dan kun je, behalve jezelf een foutenmaker noemen, jezelf ook een mislukking noemen!

Wat zou je kiezen, geliefden, perfectie of geluk? Kies geluk. Als je je nu niet gelukkig voelt, doe dan iets leuks voor anderen. Je zou misschien mensen kunnen accepteren zoals ze zijn. Acceptatie lijkt moeilijk in de wereld vanwege hoge normen.

Zou het niet geweldig zijn hoge normen te hebben, zou je kunnen vragen?

Er zijn twee antwoorden – Ja en Nee. Het is niet geweldig als je met hoge normen op anderen neerkijkt die niet aan jouw uitstekende normen voldoet. Wat is belangrijker, hoge normen of liefde? Je kent het juiste antwoord hier. Liefde is beslist een vorm van acceptatie. Acceptatie is als een welkomstmat voor je deur.

Een welkomstmat zegt niet:

“Deze mat is alleen voor mensen wier schoenen vlekkeloos zijn”.

De welkomstmat voor de deur van de Hemel is voor de massa. Hij zegt meer dit:

“Iedereen is welkom. Zelfs degenen op blote voeten mogen hier komen. Zelfs degenen zonder voeten zijn hier welkom. Kom binnen”.

Of je kunt een welkomstmat hebben die gewoon zegt:

“Welkom”.

Naarmate je verder gaat in het leven, zul je misschien groeien om een grotere welkomstmat te hebben.

Ondertussen groei je hoe dan ook. Groei is natuurlijk. Je hoeft groei niet in bestaan te denken. Groei komt op zijn eigen initiatief. Hij hoeft niet te wachten tot jij hem zegt wanneer en hoeveel enzovoort. Iets in jou, iets aangeboren, zorgt voor jou. Er is een timer ingesteld. Je hoort hem misschien niet afgaan, maar hij zal afgaan. Jouw groei is trouwens niet te stoppen.

Hoe groeit een puppy? Een beetje bij de staart en een beetje bij de neus. Wie laat de groei gebeuren? Nou, dat doe Ik. Het is in jouw DNA geschreven. Je denkt misschien dat jij de zaak leidt, maar er is zoveel dat je ontvangt. Je geeft jezelf niet de eer dat de zon ’s morgens opkomt of de zon ’s avonds ondergaat, maar je bent een deel van de zonsopkomst en zonsondergang. Je hoeft jezelf niet volkomen uit te putten om te groeien. Het is al bereikt. Jouw groei werd in beweging gezet voordat je geboren werd. Waarom zou je denken dat je jouw groei moet forceren als hij zeker uit zichzelf gaat komen?

Je bent niet op een lopende band. Je ben gewoon voor-gemonteerd.

Dit alles in jouw DNA gebeurt met jouw toestemming. Jij vergeet, maar Ik niet. Jij probeert vast te houden en je vergeet. Je probeert niet je te herinneren, maar Ik herinner MIJ alles waar je de voorkeur aan gaf, dus het doet er niet toe of jij je herinnert of niet. Je bent in Mijn hart gemarkeerd, onuitwisbaar in Mijn hart gemarkeerd, in Mijn hart van harten dat toevallig ook het jouwe is.