God zei:

Ja, Ik begrijp het. Jij wilt buigen voor Mijn Wil. Jij wilt dat jouw leven altijd conform Mijn Wil is, en toch, het is alsof jij je zwevend over Mij heen bevindt. Je komt zover dat je ziet dat je zelfs Mij moet loslaten. Dit loslaten, als het maar zo eenvoudig zou zijn, het leven laten gebeuren zoals het gebeurt en jij er echt neutraal over zijn, want je bent niet neutraal, en je zou niet moeten willen beweren dat je dat bent.

Het is verwarrend. Je hebt een wil. In feite moet je een wil hebben. Het is niet aan jou om passief te zijn in het leven. Jij geeft erom. Je geeft er echt om. Jij bent zeker niet onverschillig. Je bent betrokken bij je leven. Om het leven te leven, neem je eraan deel. Op hetzelfde moment dat jij de kracht van het loslaten van de controle begrijpt, ervaar je jezelf als voorstander van dat het leven jouw wil in der minne zal volgen.

Je weet niet hoe je ongeïnteresseerd over het leven moet zijn. Jij geeft om het leven, het jouwe en het leven van anderen. Jij wilt echt goed doen in de wereld, en je wenst niet om je Mijn Wil toe te eigenen. Je weet dat je niet gewoon rond kunt zitten in het leven. Je moet opgewassen zijn tegen de situatie. Jij begrijpt dat jij de verantwoording hebt voor de richting van je leven. Je kunt niet ongelukkig zijn over jouw leven. Je bent meer dan een schaakstuk.

Hoe kun jij greep op jouw leven nemen op hetzelfde moment als je het loslaat? Hoe laat jij je gelden zonder controle te nemen? Misschien beeld jij je alleen controle in. Misschien is controle een illusie, net zo zeer als geen zeggenschap over je leven hebben ook een illusie is. Als alles illusie is, wat doet alles er eigenlijk toe?

Is het de bedoeling dat jij volgt of moet jij initiatief nemen? Als je beide moet doen, hoe weet je wanneer?

Aan de ene kant neemt het idee dat het leven een spel is enige druk van je af. Op hetzelfde moment, voel jij je onder druk gezet. Jij bent er zeker van dat het niet Mijn Wil is dat jij je onder druk gezet voelt.

Baby's zijn hulpeloos, maar toch, voor het grootste deel, doen baby's het goed. Kan het zijn dat jij ook niet meer dan een baby bent in het leven? Maar toch, waarin ligt jouw wilsuiting?

Een deel van jou wil verantwoordelijkheid nemen, en een deel van jou wil dat niet. Jij wilt goed zijn en goed doen. Jij ontvangt gemengde berichten. Laat los, neem een richting. Geef input, echter slechts zover en niet verder.

Je zou graag willen weten wanneer het Mijn Wil is, en je zou graag willen weten wanneer het de jouwe is. Dus, hier is jouw dilemma: Je moet keuzes maken in het leven. Jij zou graag Mijn Wil volgen, en toch, per definitie van het leven zelf, ben je hier niet om passief of gevoelloos te zijn.

Je gelooft in de Glorie van God, en je zou het graag willen handhaven. En nu kom je tot de kern: Waarom zou Ik, God, jou Vrije Wil geven, tenzij Ik bedoelde voor jou om hem te gebruiken? Heb Ik het wel of heb Ik het niet gedaan? Bedoel Ik of bedoel Ik niet dat jij jouw leven zo goed mogelijk mag leven? Heb Ik of heb Ik niet Vrije Wil aan jou toegewezen?

Ondertussen wacht jij tot het moment dat je zult weten dat jouw wil en Mijn Wil hetzelfde zijn.

Jij ziet fouten in het leven, en Ik zie het Leven. Je ziet dat je blundert. Je wilt dat Ik klaar sta, op hetzelfde moment dat jij niet helemaal weet wat je wilt. En, ondertussen, leid jij jouw leven. Je leeft je leven zo goed als je weet hoe, jij beteugelt het leven echter niet. Je houdt de teugels zo heel lichtjes vast, alsof bijna helemaal niet, en toch zijn de teugels in jouw handen, zelfs als je het leven de vrije loop laat. Leef je leven, geliefden, meer dan dat je het afweegt en probeert om het te ontcijferen.