God zei:

Geliefd Kind van Mij, Ik hoor je huilen. Het lijkt erop dat jij je hebt gevestigd in een soort van eeuwig verdriet. Ik hoor je gedachten die zeggen:

"Ik heb zo veel, zo heel veel, om dankbaar voor te zijn, en ik huil. Ik huil omdat ik huil. Ik herinner me dat ik vroeger uit bed sprong, bijna niet in staat om te wachten tot de dag zou beginnen. Nu ben ik niet enthousiast dat de dag gaat beginnen. Ik ben enthousiast dat de dag voorbij is, zodat ik kan slapen, de vergetelheid in. Ik weet dat het leven mooi is. Ik ben dat niet vergeten, maar mijn hart doet pijn met ik weet niet wat."

Ik spreek nu tegen je hart dat naar achteren geleund zit met een sjaal over zijn hoofd en huilt.

Geliefden, beschouw deze tijd van verdriet als dauw op het gras in de ochtend. Je hoeft niet te denken dat je verondersteld wordt om verdrietig te zijn of dat je niet verondersteld om verdrietig te zijn vanwege dit. Er is niets mis met het zijn van verdrietig. Net als dauw op het gras, zal verdriet verdampen.

Beschouw verdriet als een mooi lint van het leven. Je doet het lint om, en je doet het lint af. Verdriet is niet zo'n groot probleem als de wereld ervan zou willen maken.

Of misschien vlecht iemand het lint in je haar en trekt het te strak. Nog steeds blijft het lint van verdriet niet verstrengeld met jou voor altijd. Je weet dat verdriet vertrekt. Het is eerder bij je weggegaan.

En als verdriet terug komt, nou, dan, laat het geworden. Verdriet lijkt onderdeel van het menselijk leven op Aarde te zijn. Regens komen. Sneeuw valt. En er is een dooi in januari, en de lente komt terug, en tranen worden gedroogd. Krokus knoppen gaan open. Gras groeit. Verdriet hoeft niet zo te zijn, maar wat als het rond hangt voor een tijdje? Wie ben jij om te zeggen dat verdriet er niet hoort te zijn?

Verdriet is geen constante van het leven, maar toch steekt het soms zijn kop op en soms blijft het hangen. Je bent verdrietig omdat je verdrietig bent, maar het is niet vereist dat je verdriet erger wordt als jij je realiseert dat je verdrietig bent, zo erg verdrietig. Soms in de wereld, transpireer je vanwege de hitte, en soms moet je rillen van de kou, en soms huil je tranen die niet van vreugde zijn. Wat is de betekenis hiervan? Er zit geen grote betekenis aan verdriet. Het betekent gewoon dat je verdrietig bent.

Je hoeft niet te blijven hangen in verdriet, noch hoef je er van weg te vluchten alsof verdriet een heel erg slechte zaak is. Verdriet heeft zijn goede eigenschappen. Jij kunt jouw reis van verdriet beschouwen als het wachten in de rij ergens. Je komt vooraan in de rij, en het wachten is voorbij, en nu is het jouw beurt om niet te wachten in de rij. Wat is er gebeurd? Niet zo veel. Het ene moment stond je in de rij van verdriet, echter, al die tijd, ging je vooruit in de rij. Terwijl je verdrietig bent, ben jij aan het verhuizen weg van het verdriet, maar laat Ik jou eraan herinneren dat jij niet hoeft weg te lopen van verdriet alsof verdriet een wolf is die je zal opeten.

Verdriet kan als een troost voor jou zijn. Beter te voelen dan niet te voelen. Het maakt niet uit waar jij je verdrietig om voelt. Zoek niet naar een oorzaak. Zoek niet naar een uitleg. Je verstand hoeft het niet over te nemen. Verdriet is een voorbijgaande zaak. Het is niet nodig om er een federale zaak van te maken.

Je kunt er naar kijken op deze manier: Wie zou niet verdrietig zijn als hij ogenschijnlijk op verlof is uit de Hemel? Welke vergoeding kun jij ontvangen die gelijk staat aan de Hemel?

Zul je toegeven dat jij je nu een beetje minder verdrietig voelt? Waarschijnlijk omdat Ik verdriet tot een kwaliteit gemaakt heb die niet hoeft te worden verbannen. Verdriet kan naast je meelopen tot het weggaat. Beschouw het zo dat verdriet een loslaten is in de orde van grootte als de hik. Verdriet heeft zijn seizoenen, en dan is het weg. Als het weg is, ben je bent niet beschadigd. Je beklom een heuvel, en nu kom je de heuvel af naar de vallei waar de zon fel schijnt, en verdriet gaat op zijn vrolijke weg, en, plotseling, is het lente.