God zei:

Als jij je eenzaam voelt, wat gebruikelijk is als je erover nadenkt, ben je in een put van illusie gevallen. Er is geen scheiding, behalve in je denken en het gevoel van verlorenheid. Als jij je voorstelt dat je gewoon een stip bent van miljarden stippen, natuurlijk, voel jij je afgescheiden en alleen. Jij, die gelooft dat je onbekend bent, voelt dus daarom dat je niet van veel belang bent, en het kan zijn dat jij gelooft wat een slang lang geleden in je oor fluisterde.

Het is een ding om één op een miljoen te zijn, waar de bijbetekenis is, dat jij zeldzaam en prachtig bent, dat is wie je bent. Dit is de Waarheid omtrent jou, ongeacht wat iemand zegt.

Maar wanneer je jezelf ziet als een stip onder zo veel stippen, voel je niets heerlijks over het feit dat één op een miljoen bent. Een miljoen drones, denk je misschien.

Je denkt misschien dat niemand jou kent, en niemand om je geeft, en dus voel jij je ondergedompeld in eenzaamheid.

Weet je waar je echt eenzaam om bent? Je bent verlangend om je Zelf te leren kennen. Natuurlijk ben je verloren zonder besef van jouw Zelf. Je bent nog niet zo ver gekomen om je Zelf te leren kennen. Je bent verlangend naar je Zelf, en je voelt je ongelukkig op een klein vlot in het midden van een oceaan. Of jij bent op de top van een boom waar je niet van weet hoe je naar beneden moet komen.

Al die tijd, ben jij in Mijn hart. Je zult je Zelf vinden waar Ik ben, want waar Ik ben, ben jij.

Als je weet dat je elke denkbeeldige persoon in de hele wereld bent en dat jij Mijn Ene Zelf bent, zou je de hele denkbeeldige wereld omarmen. Je zou het idee van de Ene God omarmen, en je zou de Ene God omarmen en weten dat je één bent met Mij, want jij en Ik zijn Eén. Dan kan zelfs het concept van eenzaamheid niet bestaan.

Een hele legpuzzel werd gesneden in duizend stukken, en je probeert om de stukken weer in elkaar te zetten. Afgescheidenheid is een illusie. Het is een grote. Deze illusie is als een volksverhaal waar iemand verdwaald is in het bos en proberend zichzelf te vinden, terwijl al die tijd hij de zoeker van zichzelf is. Hij beseft niet helemaal dat de voeten die hij beweegt en schoenen aan doet in de ochtend zijn eigen zijn. Hij kwam buiten zichzelf, en hij en iedereen anders is een vreemde voor hem. Natuurlijk, de ene die zoekt is de zoeker, en hij tracht ernaar zichzelf kennen.

Wanneer jij een zoeker bent, wat je misschien ook denkt, jij bent op zoek naar Mij, jouw Eigen Zelf. Die voetstappen die jij traceert zijn je eigen.

Je zou op een plek kunnen verblijven en nooit bewegen, en je zou je Zelf kunnen vinden. Je zou kunnen reizen over de hele Aarde, en het kan je meer tijd kosten. In ieder geval, ben jij Mijn eigenlijke Zelf verduisterd voor jou in de wereld. Het is alsof je een boek bent, geschreven in een taal die je eens heel goed kende, op Aarde echter herinner jij je de taal niet. De taal is vertrouwd, maar net buiten je bereik.

Je zou kunnen zeggen dat je op de verkeerde plaats aan het zoeken was, maar hoe zou dat kunnen zijn als Ik overal ben? Hoe kan er een verkeerde plaats zijn?

Je hoeft niet eens te weten hoe je moet lezen om Mij te vinden, boeken kunnen jou helpen om een eetlust op te wekken. De natuur kan helpen bij opwekken van een eetlust. Niettemin, ben Ik de Grootste Chef van Allemaal. Ik, Zelf, bereid de Grootste Festijnen voor jou om te eten totdat je niets anders kunt eten dan wat Ik heb voorbereid voor jou. Ik verzoek jou dringend om te drinken van de wijn die Ik voor jou heb bereid.

Je begrijpt dat Ik spreek over de heldere wijn van Weten. Er is één smaak. Jouw dorst is erg. Drink goed, geliefden, drink goed.