Please read the Guidelines that have been chosen to keep this forum soaring high!

Heavenletter #5266 Een Houten Lucifer Gaat in Vlammen Op Wanneer Hij Afgestreken Wordt

God zei:

Ergernis en woede zijn gewoon niet de moeite waard. Moet je echt steeds opnieuw van streek raken door te piekeren over dezelfde aangelegenheid? Er moeten andere bronnen zijn dan van streek zijn.

Maakt niet uit hoezeer je gelijk hebt, dat het gebeuren ongewenst kan zijn geweest, je hoeft niet te koken van woede, noch hoef je uit te barsten als een vulkaan.

Je verdient meer dan om te reageren en te reageren en te reageren. Ik zeg dit tegen jou, zodat jij weet hoe te groeien naar het meester zijn van je leven en niet zo weggeblazen door de wind van andermans onvermogen. Je zou kunnen zeggen dat de mensen die jou ertoe leiden overstuur te zijn, beter zouden moeten weten. Dit kan heel goed waar zijn. Ik ga niet met je in discussie.

Ik zal jou ook vragen: Is het mogelijk dat jij, ook, zo langzamerhand, zou kunnen komen tot een betere manier van reageren? Misschien is deze andere persoon slimmer dan jij, omdat hij of zij lang niet zo gehinderd is over wat het ook mag zijn, zoals jij dat bent. Dit idee knaagt aan jou. Waar het op neer kan komen, is dat iets meer voor jou betekent dan voor iemand anders.

Jij kunt praten over jouw recht om boos zijn al wat je wil, waar brengt woede jou echter?

Als Wij het fijn vinden om te praten over efficiëntie en competentie, woede is niet efficiënt noch is het competent. Je bent wijzer zonder woede, ben je het ermee eens?

Ongeacht wat de rechtvaardiging is, hoe zou het zijn als je niet boos bent? Wat zou je verliezen, en wat zou je winnen? Hoe zou het zijn als je kalmte had in plaats van dat je bloed kookt? Wat als je trouw zou zijn aan jezelf en wijs en vriendelijk? Hoe zou het zijn als je verstandiger zou zijn? Hoe zou het als je niet een houten lucifer zou zijn die zo gemakkelijk vlam vat wanneer hij wordt afgestreken?

Kijk, de fundamentele vraag waar We op uitkomen is: Welk goeds doet jouw woede? Wat bereikt zij? Wat jouw woede bewerkstelligt kan ook de andere persoon misschien boos maken. Is dit echt wat je wilt bereiken, om iemand zo overstuur als jij te maken?

Misschien wil je dat. Misschien ben jij als iemand die over een steen valt, en hem dan schopt. Misschien heb je iets niet onder ogen willen zien, en struikel je over diezelfde steen opnieuw en opnieuw.

Ik zeg jou niet om een struikelblok te begraven of te doen alsof het er niet is. Misschien kun je er omheen gaan. Als je het niet kunt, denk dan aan een andere manier om de moeilijkheid zonder onstuitbare woede op te lossen.

Ik vraag jou nogmaals: Wat wil je? En wat is een goede manier om het te bereiken? Denk aan meer succesvolle manieren om te hanteren wat voor jou moeilijk te hanteren is.

Als jij terug denkt aan oude tegenslagen, misschien zijn ze nu niet zo groot als ze ooit waren. Hoe zou je ze nu behandelen? In een meer humane manier?

Wat jou echt zo boos maakte, behalve je gevoel van hulpeloosheid en -- Ik moet het zeggen -- jouw ego. Ja, je hebt nog steeds een ego, en het is jouw ego dat ontploft. Het is zeker niet jouw gezonde verstand. In grote lijnen, met uitzonderingen, zou jij meer rekening moeten houden jezelf en jezelf meer respecteren. Ik ben daar ook voor.

Echter, als je erg boos bent, zou jij misschien moeten afkoelen.

Ik begrijp ook dat jij je soms in alle bochten gewrongen hebt voor iemand, en het lijkt niet te worden gewaardeerd. Dan, in plaats van woede, moet jij de feiten onder ogen zien. Het kan zijn dat jij je tijd verspilt. Soms moet je gewoon verder gaan, en de ontvlambare situatie vaarwel kussen. Het hoeft niet te worden gedaan met woede of tranen. Het moet mogelijk gewoon worden gedaan.

Er zijn vele redenen voor woede, maar toch, net als met al het andere, zijn redenen geen excuus voor gedrag. Loop een blokje om en verdring jouw woede en kom in het reine met hetgene waar je klaar mee moet worden, en handel het af. Dit is aan jou om te doen.