God zei:

Alles omtrent het leven op Aarde kan worden gezien als een metafoor. Het leven is symbolisch. Daarin ligt het verhaal.

Het leven in de wereld is als een afdekking, misschien zoiets als een bedsprei, echter zo’n bedsprei: het gewevene en de kleuren en de complexiteit zijn niet te geloven en nog niet gezien op diverse manieren. Deze bedsprei is gemaakt van de fijnste zijde, versierd met diamanten en robijnen en smaragden en andere stenen van de Aarde met inbegrip van stenen waar je misschien tegenaan schopt als je langs loopt. Onder de draden verschijnen stro en diverse soorten groen en bloemen uit de Aarde en allerlei soorten dingen, foto's van de zon en regen, heuvels en dalen, afbeeldingen van treinen en vliegtuigen en licht en donker en helder en gedempt en dingen die nooit eerder gezien zijn en eindeloze herhalingen van wat een groot deel van de tijd gezien is, en toch, de bedsprei, zo ingewikkeld en overweldigend als zij ook moge zijn, is slechts een sprei. Het maakt niet uit waarvan zij is geweven en het maakt niet uit hoe mooi zij is of hoe tumultueus zij ook mag zijn, het is een sprei die er ook kan worden afgetild.

In Onze metafoor, ligt onder de sprei een slaapplaats waar jij je hoofd op legt, en welke dromen kunnen misschien komen. En voorbij aan jouw stoutste dromen liggen grotere schatten. We kunnen dit voorbij aan de Bron van Alles noemen.

De sprei is mooi, er bestaat echter grootser dan dit. Je hebt een idee van wat grootser en daarbuiten is, en soms heb je glimpen van de Ware Realiteit, en, altijd, door de aard van het leven op Aarde, kom je terug naar de sprei en loopt er trots op.

We kunnen de Aarde beschouwen als een trampoline waar je op stuitert. Wat laat de trampoline stuiteren wanneer hij jou terug kaatst? Er is meer omtrent jou, ook, dan het oog kan zien, en toch ondersteunt de trampoline jou. Jij springt erop. Je hebt ook een vermoeden dat je meer bent dan erkend is door de wereld of door jezelf. Zeker, jij bent onderschat en hebt jezelf onderschat. De Waarheid omtrent jou is voorbij aan de fysieke zintuigen.

Het is alsof je een prachtige eik bent, en je hebt niet helemaal gemerkt dat je bent opgegroeid vanuit een zaadje, en in het zaad, ligt… nou ja, alles wat helemaal niet een ding is, maar eerder een groeiend punt van Oneindigheid en de Uitgestrektheid en de Eeuwigheid en Liefde die voorbij de horizon liggen van wat het praktische leven wordt genoemd, en toch wat gezien of niet gezien is, is vaag en vluchtig en de hand kan het niet aanraken, het verstand kan het niet begrijpen, alleen het hart kan zich verbinden met de mysteries van het leven voorbij de zintuigen en die de zintuigen trotseren.

Geliefden, jullie zijn een vaartuig op Aarde. Je komt niet eens in de buurt van wat je draagt. Je bent hier om de wereld te laten opleven en uit de wereld al de ingebeelde lasten en neigingen te verwijderen. Je bent een heraut van wat de nieuwe wereld genoemd wordt. Het is niet echt een nieuwe wereld. Het is de wereld zoals zij altijd is geweest. We zouden kunnen zeggen dat staar is verwijderd van je ogen, zodat je de wereld nu helder ziet in haar ware kleuren, kleuren voorbij gaand aan wat je ooit hebt gezien, kleuren die de zwaartekracht tarten, kleuren die de sprei weg kloppen, zodat jij de grootsere onderliggende schoonheid kunt aanschouwen.

Er zijn allerlei soorten wonderen. Een van de wonderen is dat je dit alles nog niet hebt gezien, dat, in waarheid, een sprei niet kan bedekken. De schoonheid van de Aarde is een wonder, en wat de sprei bedekt, is verbijsterend en Aarde-veranderend. Wat voor je ligt, zelfs als er geen voor of na of toen en daar is. Een verhevenheid aan schatten is al van jou, niet binnen het bereik van jouw hand of je denkgeest, maar binnen het bereik van je hart en ten slotte naar wijs inzicht, waar alles wordt geopenbaard aan jou en jij jezelf onthult aan jezelf en jezelf vindt, en Ik roep luid Halleluja.