Please read the Guidelines that have been chosen to keep this forum soaring high!

Heavenletter #5165 Het Leven als een Prentenboek

God zei:

Geliefden, Ik heb gehoord dat jullie tegen Mij zeggen:

"God, als ik terugkijk op mijn leven is het, zoals U zegt, als iets waar ik over las of had bedacht. De plaats waar ik geboren ben, waar ik heb gereisd en zelfs waar ik nu ben, schijnen ingebeeld, en heel ver weg in tijd en ruimte, alsof ze niet meer dan gedachten waren. Ik heb een gevoel van het nergens ooit geweest zijn, of weten waar ik nu ben, zelfs als ik in mijn stoel zit. Het lijkt op nergens te zijn. In zekere zin lijkt deze afstand vooruitgang, terwijl ik me, op hetzelfde moment, verloren voel op zee. Zijn het grenzen waar ik om huil? "

Geliefden, zeker missen jullie het comfort van grenzen. Jullie zijn, in zekere zin, ontwricht. Het is net als herinneringen die allemaal zo ver weg zijn dat jullie er niet langer aan gebonden zijn. Het is alsof herinneringen gedachten zijn die jullie uit het niets plukken en die niets te maken hebben met de hedendaagse zogenaamde jou.

Jullie denken dat dit betekent dat jullie niet gehecht zijn, maar het lijkt erop dat jullie gehecht zijn aan de gehechtheid. Het is alsof jullie herinneringen niet echt verbonden met zijn met jullie, en toch zijn ze de herinneringen die jullie hebben, en als jullie denken aan jullie moeder en vader en broers en zussen die allemaal weg zijn, zijn jullie zo triest. Jullie weten dat wat jullie willen onmogelijk is op dit niveau, en toch zouden jullie nog willen dat je alles terug op Aarde had zoals het vroeger was, zelfs voor een paar minuten.

Geliefden, jullie familie was nooit echt. Het leven was altijd iets dat was bedacht. Jullie waren een prentenboek aan het lezen, en jullie dachten dat jullie het zelf waren in het boek, en ook dat het prentenboek het echte leven op aarde was. Ja, jullie dachten dat je ergens was en dat er plaatsen bestaan zoals Hollywood en maïsvelden, terwijl helemaal geen plaats is.

Jullie hebben het gevoel dat jullie nu blij moeten zijn, toch voelt niet-verbonden zijn als niet blij voor jullie. Nu beginnen jullie te denken dat jullie je je hele leven losgekoppeld hebben gevoeld van alles en iedereen, ongeacht hoeveel de mensen en de gebeurtenissen voor jullie betekenden. Misschien waren jullie buitenstaanders die zwierven in de wildernis, zelfs wanneer de wildernis jullie gevoel van eenzaamheid was. En nu zeggen jullie tegen jezelf dat je door een moeilijke tijd gaat.

Ga door deze, wat jullie noemen, harde tijd, kom in de Zevende Hemel en kom hier tot Mij, zelfs als er geen hier en daar is. Sta naast Mij. Plaatje op een lijn met Mij. Stijg naar jullie natuurlijke staat van Eenheid waar geen ik is, zelfs geen God is, en geen jullie, gewoon Eenheid, gewoon Licht, gewoon Alles wat Is en helemaal Niets waar jullie mee af hoeven te rekenen.

Jullie hebben verlangen vermengd met angst. Jullie willen jezelf echt verliezen, maar jullie vrezen om verloren te raken. Jullie vragen je af hoe jullie jezelf kunnen terugvinden, voor nu bevinden jullie jezelf zo ver weg van jezelf zoals jullie jezelf kenden.

Ik ga nu neuzen tellen van alle aanwezigen nu hier met Mij. Ik tel er Eén.

Weten jullie nog toen jullie heel jong waren en hoe jullie vader jullie neus weg zou nemen en het aan jullie liet zien als het topje van zijn duim als een glimp door zijn vingers? Dit was een heerlijk moment, en jullie zouden piepen, "Geef me mijn neus! Geef me mijn neus terug! "Jullie wisten dat jullie neus intact was op hetzelfde moment dat jullie je onvolledige voelden en jullie je neus terug moesten hebben, en jullie niet wisten hoe je het had.

Dit kindertijdspel wordt nog steeds gespeeld in het leven op de een of andere manier. Alles op Aarde is een spel. We kunnen spreken van een partijtje Nu zie je Mij, en nu doe je dat niet. Beslis. Kom, ga op in Mij.