God zei:

Ik ben vereerd om God te zijn. Daarom ben Ik vereerd om jou te zijn. Hoe je misschien dan ook mag verschijnen, is er meer wat jou betreft dan het oog kan zien. Je bent een dierbaar kind van Mij, gemaakt van Mijzelf, en je bent zeer dierbaar voor Mij. Sterker nog, Ik herhaal op zoveel mogelijk manieren die Ik kan bedenken om te zeggen dat We Eén zijn. Er is geen afscheiding hier.

Dan vraag jij je af hoe het kan zijn dat Ik, als jij inderdaad Mij bent, afdwaal van Mezelf zoals het zeker lijkt te gebeuren in de wereld.

Het is alsof Ik Mijn individuele ogen blindeer. Ik, verschijnend als jou, vergeet tijdelijk Wie Ik Ben. Jij vergeet Wie Je Bent. Ik, God, de voormalige God, ga je niet afwijzen vanwege dit. Ik verdrijf jou niet uit Mijn hart.

Je begint te zien hoe dit alles op Aarde veel als een spel is, maar Wie houdt Wie voor de gek? Het is zo met voornaamwoorden, dat Ik ze nauwelijks uit elkaar kan houden. Jij, Ik, in Waarheid zijn Eén. Voor de duidelijkheid in dit spel, zeggen Wij jij, en Wij zeggen Ik. We praten alsof, alsof We twee of meer zijn. We proberen Onze delen uit elkaar te houden. Het is aan modderen, is het niet?

Wat niet waar is, is verwarrend. En wat zuivere Waarheid is kan vaak voorbij gaan aan jouw gewaarzijn en acceptatie. Vandaag kan jij je misschien voelen alsof je een ellendig karakter bent, terwijl God ver voorbij aan ellende zou moeten zijn. De Waarheid omtrent jou is dat jij voorbij de ellende bent, en toch, terwijl jij (eigenlijk Ik) op Aarde bent, ben jij zo'n groot acteur dat jij jezelf voor de gek houdt.

Maar toch, binnenin jou, is er een kern die zich niet laat misleiden. Ja, zelfs binnenin jou, jij als jouw op dit moment bekende persoonlijkheid, weet beter. Je weet dat je veel meer bent dan dat jij over jezelf gelooft -- meer dan dat je over jezelf zou willen geloven. Je hebt terughoudendheid geboren uit angst.

God lief te hebben, kan je accepteren. God te zijn: je wilt de verantwoordelijkheid niet. Je bent bang voor mislukking. Het is één ding om te falen als een menselijk wezen. Om een God te zijn Die Gebrekkig Zou Kunnen Zijn, zou je de das om doen. Te verschrikkelijk om zelfs over na te denken.

Jij bent niet gescheiden van je Zelf, behalve in je verbeelding. In je verbeelding, ben je niet van je Zelf gescheiden door één sluier, maar door duizend en één sluiers. Jij trekt deze blokkade op, een huis niet gemaakt van mortel, een in elkaar geflanst huis dat jij jouw eigen noemt en het weerhoudt jou van het geven van het nieuws aan jezelf dat jij de Grootsheid Zelf bent.

Je houdt je hoofd naar beneden. Echter, je hoofd en hart gaan stijgen. Het is onvermijdelijk. Dat kleine huis van je lichaam is veel te klein voor jou. Je kunt geen verstoppertje spelen daar. De tijd zal komen dat jij jouw ketenen zult verbreken en bewust het Universum omvatten. Je zal uit barsten als een vlammende Zonsopgang en je zult het aanschouwen. Je zult jezelf aanschouwen in het Heldere Licht van de Dag.

Jij zult al jouw reserves en remmingen zien als de onderdrukkers die ze altijd zijn geweest en hoe ondeugdelijk ze echt waren. Ze waren alleen domme beperkingen van de Pracht die je eigenlijk bent.

Het is moeilijk te geloven dat je voor minder dan je bent zou kiezen, dit is echter een oud verhaal, opnieuw en opnieuw verteld. Je houdt jezelf liever in een kleine poel in plaats van om te duiken in de Diepe Oceaan. Ongelooflijk, is het niet, dat je denkt dat je een kleine kikker bent? Natuurlijk, de kleine kikker is een Betoverde Prins. Waar dacht je dat dit verhaal over ging? Het gaat over jou en je evolutie en je onderdrukking en gebrek aan expressie en jouw overtuiging dat uit te breiden naar jouw ware grenzeloosheid jou ongedaan zou maken. Ja, het zou je ontdoen van misleiding. Ja, je hebt jezelf bedrogen, en je hebt de hele wereld misleid, en waarvoor, vraag Ik jou?

Op een dag zul je uit het kleine krot opstijgen waar jij jezelf in geplaatst hebt, en Ik vraag jou, zoals Ik jou al tig keren heb gevraagd, als je hoe dan ook gaat opstijgen uit het krot en uit de bergplaats komt, om Hemels Wil, waarom doe je het dan niet nu? Je bent er zo’n kleine draad van vandaan. Het is niet een draad die bindt. Jij bent het die bindt. Gooi die sluitingen en oogkleppen weg. Er is niets echts dat jou scheidt van de Eenheid, behalve jouw oude enigszins geringschattende gewoonte van het verloochenen van je Zelf