God zei:

Jullie zijn bezig de grenzen los te laten. Beetje bij beetje, doen jullie dat. Het is niet zo dat grenzen jullie bezitten, geliefden. Het is zo dat jullie vasthouden aan de grenzen. Jullie zijn het die eigenaars zijn van de grenzen, jullie houden hen vast en houden daarmee vrijheid weg. Er is een zeker gemak in meegaan met de menigte en mee te gaan met wat genoemd wordt de heersende stroming voor zolang het duurt totdat deze stroming verandert.

Hoe beangstigend is de wereld voor je zonder grenzen, zonder regels en beperkingen en een soort van ingebeelde orde. Je gelooft met heel je hart dat je vrij van overtreding wilt zijn, maar toch, op hetzelfde moment, vrees je voor je leven zonder grenzen. Je bent bang dat je misschien te diep naar het midden van de zee gaat als er geen touw is om je dichtbij de kust te houden. Je wilt al die banden niet die belemmeren. Op hetzelfde moment, wil je absoluut niet zonder hen. Je houdt ervan om tegen grenzen te protesteren, maar toch troosten ze je. Op zijn minst geven grenzen je iets om aan te trekken of weg te duwen. Ze zijn zeer reëel voor je, deze grenzen, het idee dat je hier en niet daar kunt gaan, of alleen maar tot zover, en niet verder. Je wilt van de lopende band af, en toch wil je er misschien niet teveel van afwijken, of helemaal niet.

Wat als je echt verantwoordelijk bent voor je eigen leven, en er is niets om je op sleeptouw te houden? Het is mogelijk dat je rebelleert in het belang ervan maar nog niet in werkelijkheid.

Uiteindelijk bent jij je eigen beslisser van je leven. Hoe dan ook, je bent het. Je denkt misschien dat je veiliger bent binnen grenzen. Grenzen waren misschien aan je opgedrongen, en dus leerde je wat de moeite waard was om voor te vechten en wat niet, of hoe te vechten of om net voorbij de grenzen te komen. Grenzen of geen grenzen, je bent je eigen beslisser, zelfs wanneer je de beslissingen de schuld geeft van iets buiten je.

Kijk, als je in de gevangenis zit, ben je gevangen, en je kunt niet zomaar weglopen. Dit gebrek aan vrijheid word je opgelegd, en toch, als je jezelf daar vindt, ben je daar. Zelfs als je onterecht gevangen zit, zelfs als gevangenisstraf aan je wordt opgedrongen, ben je daar. Fysieke beperkingen zijn beperkingen of je ze verdient of niet. In zekere zin kan er vrijheid binnen de beperkingen zijn. Hoe dan ook, je hebt de vrijheid hoe je omgaat met wat je wordt opgelegd als je ervoor kiest.

Je houdt van het idee dat je verantwoordelijk bent voor jezelf, maar de realiteit van de vrije keuze is niet altijd even prima voor je.

Waar het op neer komt is: Hoe kom je in het reine met het leven zoals het voor je komt? Hoe maak je vrede met het leven of ga je schoppen en schreeuwen, zelfs als jij je protest binnenin houdt, stil en ongezien.

Hoe je als kind verlangde naar de dag dat je alles kon doen wat je wilde, wanneer je wilde, en toch, op de een of andere manier, is die dag nooit gekomen. Heb jij je van deze dag afgekeerd of zelfs niet opgemerkt? In welke context zet jij je leven? Geef je jezelf de illusie van vrijheid? Wat doe je met je leven? En wat denk je dat jij er zelf van maakt?

Wat je ook van je leven maakt, hoe je het ook bekijkt, je handelt op de manier waarop je het ziet. Of je gaat mee met het leven op de manier waarop anderen of zelfs iedereen lijkt te doen.

Soms lijkt het dat je leven een voorbijgaande hype is. Dat is vrij dicht bij de waarheid ervan, geliefden. Het leven is een voorbijgaande hype.