God zei:

Wie weet waar de Waarheid van het leven zoals het in de wereld wordt geleefd over gaat? Misschien is het beste wat je op het ogenblik kunt doen flirten met het leven. Je bent nog niet tot de verwezenlijking van het leven gekomen. Je hebt gissingen. In veel gevallen ren je van het leven weg. Je bent ermee in een impasse. Jij gaat jouw weg en het leven gaat zijn weg en soms lijkt het dat de twee elkaar nooit zullen ontmoeten.

Jij hebt jouw ideeën en het leven heeft zijn ideeën. In het beste geval heb je een wapenstilstand met het leven terwijl je het tegelijkertijd niet vertrouwt. Je bent op je hoede voor het leven, alsof het leven het op jou gemunt heeft, jou terugzet, een stiekeme aanval op jou doet en iets kostbaars van jou wegneemt.

Je hebt misschien het gevoel dat je aan het leven vasthoudt met een zijden draadje. Je weet niet welke valkuilen het leven voor jou heeft ingesteld. Je weet gewoon niet wat er in het leven zal gebeuren. Misschien ben je kortademig omdat je tegen het leven aan hijgt en bezorgd bent over wat het voor jou in petto heeft. Het kan zijn dat je het leven zelfs als een vijand ziet klaar om het tapijt onder je vandaan te trekken. Het leven lijkt snel te werken, heel snel.

In Waarheid houdt het leven jou overeind. Ja, het leven neemt jou met zich mee. Het geeft jou geen kaart. Je bent als het ware door het leven gekidnapt. Je bemoeit je met je eigen zaken en het leven veegt jou op zoals de wind bladeren kan opvegen, en het laat jou ergens anders achter in een plotseling nieuwe plaats of rol in het leven. Een tornado pakt jou op en gooit jou ergens anders neer.

Het is zo gemakkelijk om te denken dat het leven een fout gemaakt heeft, jou misschien heeft aangezien voor iemand anders. Of het nu verdriet of glorie is dat zijn weg naar jou vindt, je maakt je zorgen dat het leven een fout gemaakt heeft. In elk geval, vanuit jouw oogpunt, heeft het leven niet het recht jou zomaar weg te halen. Je bent tevreden, zit met je voeten omhoog. Je begint net op een manier aan het leven te wennen en dan gooit het leven jou een onverwachte verrassing toe.

Misschien heb je het gevoel dat je in een onhoudbare positie bent. Het leven houdt jou hoog in de lucht, opgeschort. Je bent gewoon aan het zweven met niets vast in de ruimte onder je. Dit is hoe jij je kunt voelen, dat het tapijt herhaaldelijk onder je vandaan getrokken wordt, en daar ben je, een onwillige vagebond bij een kreek, zelfs niet met een rugzak op jouw naam. Je kunt het gevoel hebben dat het leven glibberig is en dat jij door de vingers van het leven heen glipt.

Dit wordt natuurlijk allemaal ingebeeld. Je bent misschien doodsbang voor het leven en zijn veranderlijkheid. Je weet gewoon niet wat ervan te maken. Het is ambivalent. De ene keer is het leven vriendelijk, een andere keer genadeloos. Je hebt het gevoel dat je aan de genade van het leven bent overgeleverd.

Soms kan het voelen alsof het leven jacht op jou maakt, jou nooit loslaat, jou nooit je eigen weg laat gaan, niet erg ver tenminste. En dan, als je ziet hoe ver je bent gekomen en hoe erg je gegroeid bent, wordt het leven een droom en helemaal niet echt, en toch tob je je af.

Je voelt je misschien als een roos klaar om te bloeien en net dan laat het leven jouw plan mislukken of doet jou verstijven of snijdt jouw stengel af, juist jouw verbinding met de Aarde. Toch is een roos natuurlijk blij in een glas of vaas gevuld met water te worden gezet en te worden bewonderd. Rozen worden geplukt mom een reden. Ze worden met de hand geplukt. Ze worden gekozen. Ze worden niet vertrapt. Ze worden gekozen om hun schoonheid en gratie, en wat je er ook van maakt, dat, geliefden, zijn jullie ook.