God zei:

Wenen is een mechanisme waardoor je zorgen loslaat. En toch wil je niet echt dat je klaar bent met je zorgen. Je zegt wel dat dat zo is. En je denkt dat je dat doet, toch verdrink je jezelf in tranen en zorgen, en ergens zijn deze zorgen comfortabel voor je. Wenen verzacht iets binnenin je en tegelijkertijd opent het een wond en strooit er zout in. En als je dan niet weet wat je anders moet doen, dan huil je. Het is geen onthulling. Het is niet in het reine komen met je zelf beleden hartzeer. Het is alleen wenen, en je weet soms niet eens waarom. Je kunt een lijst met redenen noemen, en toch weet je niet echt waarom.

Het is niet verkeerd om te huilen. Als het een opluchting is, is het de opluchting die je soms nodig hebt. Je weet niet wat je anders moet doen. Soms heeft je misère geen naam. Het is een naamloze misère in je hart. Er lijkt geen einde aan te komen. Als je de bladzijdes omslaat van je leven hier op Aarde, voel je je verlaten. De tijd is voorbijgegaan en geliefden zijn niet langer meer bij je. Je huilen komt hier op neer:

"Wat moet ik zonder mijn vriend? Ik heb een vriend verloren. Ik heb mijn moeder verloren en mijn vader en broers en zussen en nog meer vrienden dan ik tellen kan. In veel opzichten zijn geliefden me ontvallen in tijd en ruimte. Oh, hoe graag zou ik mijn verloren vrienden willen bezoeken als ik zou kunnen.

Ik ben beroofd door het leven. Het leven doet pijn in mijn hart. Ik weet zeker dat het leven niet zo`n pijn hoort te doen.

De waarheid is dat er blijkbaar iets nodig is in mijn leven om gelukkig te zijn. Iets geweldigs moet gebeuren aan de oppervlakte van mijn leven zodat ik gelukkig kan zijn. Zo zou ik moeten denken. Alles wat ik nodig heb bent U, God. En alles wat ik heb bent U, en toch, toch ontbreekt er iets, en ergens, vergeef me, verzacht U niet altijd mijn hart. Dit is een gat in mij. Mijn hart lijkt zo vol van lijden en leeg van vreugde. Soms zou ik vergeetachtigheid willen zoeken en zwemmen in de Lethe Rivier, waar er geen afwezigheid of herinneringen zijn aan het verleden en geen dromen over de toekomst. Soms zou ik niets-heid willen verwelkomen.

Het is alsof U mijn tranen niet kunt drogen. Zelfs als mijn ogen droog zijn en ik niet langer ween, zijn mijn tranen maar voor even verdwenen. Ze wachten op me achter de coulissen. Ze komen ongevraagd. Ze komen uit zichzelf.

Er waren tijden dat ik echt dacht dat ik het gemaakt had en de tranen achter me had gelaten. Maar te snel kon ik mijn leven noemen: De Terugkeer van de Tranen, de Triomf van de Tranen, Verdriet over Vreugde. Op dit moment zijn tranen mijn enige vrienden. Ze zijn altijd bij me. Ze gaan met me overal mee naar toe. Ze bedienen mij op mijn wenken. Het zijn goede bedienden die me te hulp schieten. Ik schijn ze nodig te hebben en toch wil ik ze niet.

Ik wil U, God, toch ben ik vaker dichter bij mijn tranen dan bij U."

Geliefden, het geeft niet. Dit alles geeft niet. Wat je hier vandaag beschrijft is niet alles wat je bent. Het is niet jouw representatie. Huil maar goed, als je moet. Herinner jezelf aan de tranen van vreugde die ook met je meegingen.

Plezier wacht op je om de hoek. Je zult weer dansen van vreugde. Je zult meer vreugde hebben dan je je ooit voor kon stellen. Vreugde zal je overweldigen. Je zult overgelukkig zijn. Dit ligt voor al Mijn kinderen in het verschiet. Het ligt voor jou in het verschiet. Je kunt doorgaan met je klaagzang als je wilt, maar het hoeft niet meer. Laat het verleden los en voeg je bij Mij.

Hier, ga hier zitten, naast Me.