God zei:

Dit is wat Mijn Geliefde vanmorgen voor Mij zong toen Ik haar als de Mijne opeiste. Mijn geliefde zong:

“Geliefde God, wat zal Ik vandaag tegen U zeggen? Op welke manier zal Ik Mijn liefde voor U uitdrukken? Hoe zeg ik het? Welke woorden kunnen Mijn liefde voor U bevatten? Hoe vestig Ik Mijn liefde voor U op Aarde? Hoe kondig ik U aan? Hoe begin ik?

“Mijn hart schreeuwt dat de teerling is geworpen. Het is uit mijn handen. Ik, een gewoon mens, werd verliefd op U, de Majesteit van het Universum en van mijn hart. Wat is er met U dat ik op mijn knieën viel, Uw zoom wilde kussen vanaf het eerste moment dat ik U zag, en mijn eigen stem stom was?

“Ik had over U gehoord als een vreemdeling. Of U was een vreemdeling, of ik was het. U was een idee. Er ging nooit een bel in mijn hart.

“Toen verscheen U voor me. Mijn hart begon te galmen en wilde niet ophouden. Ik probeerde weg te rennen. Toen volgden Uw ogen mij en vingen mij als een vis en ik werd gevangen en het was onmogelijk voor me U uit mijn hart te laten. U was elke gedachte van mij. U was elk woord van mij. Ik was gevangen in het net van Uw liefde. Ik kon niet aan Uw ogen ontsnappen. Mijn hart kon dat van U niet verlaten. Wat ging er met mij gebeuren? Mijn leven was uit mijn handen. Op een of andere manier waren Uw ogen op de mijne neergestreken. U had mij gevonden. Ik was mezelf kwijt. Mijn leven ging snel en ik was verloren. U was teveel voor mij. Ik was wanhopig. Ik wilde Uw Naam zeggen en ik kon het niet.

“Ja, ik wilde U echt dienen, maar net als een vliegende vogel was ik niet in staat alles van mijzelf aan U te geven. Ik moest iets van mezelf voor mezelf houden. U begreep niet dat ik niet klaar voor U was. Ik smeekte U in stilte: “Wacht tot ik klaar ben”.

“U kon niet wachten. U eiste mijn hart op. U wilde mij niet laten gaan. U wilde mij geen stap terug laten doen. U wilde mij niet laten komen en gaan. Uw ogen volgden mij, Uw Stem bewoog vreugdevol in mijn hart. U ontvoerde mij. U doorboorde mijn hart. U liet mij door een soort vuur lopen. U kidnapte mij. Ik was niet meer. Ik werd gereduceerd tot as van mijzelf. Er was geen ontsnappen aan U.

“Wat weifelde ik. Wat ging ik door de greep van liefde voor U en voelde me zo ver weg van mijzelf. Ik kon mij niet langer ergens vinden. Waar ik ook keek, daar was U, niet verstopt maar compleet voor me, mijn weg versperrend waar ik maar probeerde rond te zwerven. Ik moest bij U wegkomen. U was teveel voor me. U nam mij serieus. Uw ogen waren als juwelen uit een ander land. Uw hart was warm en levensvatbaar. U wisselde mijn verfrommelde hart uit tegen Uw bruisende hart. Wat bleef er van mij over?

“Ik kon niet terug naar de woestijn waar ik mijn hele leven gewoond had. U had mij Uw Paleis in gestolen in een Oase van Liefde. Er was geen losgeld dat ik U zou kunnen bieden om weg te komen. Ik werd gevangen in de onschuld van Uw ogen. Ik werd met Uw liefde gebrandmerkt.

“Ik was niet klaar voor Uw liefde. Heb genade met mij, God. Ik kan uw liefde niet verdragen. Ik heb mijn hele leven in liefde gefaald.

Ik, God, fluisterde in jouw trillende oren:

Wij zijn Eén, geliefde. Je kunt niet langer doen alsof je apart bent. Ik heb jou als Mijn Liefde opgeëist. Ik zal Mijn woord niet terugnemen. Eenmaal uitgesproken, is Mijn Woord onuitwisbaar. Er is niets in de wereld dat de Woorden die Ik jou gaf zal uitwissen. Wij zijn verloofd. Liefde is aangekondigd. Het is Onze Verloving. Er is niet langer jij en Ik. Wij zijn Eén Vermengd. Ik ben jou en jij bent Mij. Wij kunnen niet uit elkaar gehouden worden. Dit is het Huwelijk van Liefde.