God zei:

Er zijn gedachten die blijven hangen, meer als vingertoppen die licht trillers maken over de pianotoetsen en je hoort ze. Deze aanhoudende gedachten zouden kunnen zijn als mijmering die je op de achtergrond hoort.

Er zijn ook donderende gedachten die spelen als een orkest dat uit fagotten bestaat. Alle muziekinstrumenten van het leven, bespeel jij. Je speelt de viool. Je bespeelt instrumenten waar je zelfs nooit van gehoord hebt, oude instrumenten, instrumenten uit andere landen waaraan je geen herinnering hebt, zijn toch diep in jouw hart en opkomend DNA.

Je bent gemaakt van al deze noten en hun instrumenten en de variaties ervan. Natuurlijk ben je daarvan gemaakt. Je bent gemaakt van geluid. Je bent een musicus van het leven, en jouw stemmingen worden weerspiegeld in de muziek die je speelt en zweven op en neer en rond als sigarettenrook. En soms als je muziek maakt, zweef je. Op deze momenten worden jouw armen engelenvleugels, zo verheven en Hemel-geboren gaan jouw armen omhoog op deze muziek waarvan jij je nauwelijks bewust bent dat je die speelt.

Gedachten ontsnappen jou ook, gedachten waaraan je wilt denken, zoals iemands naam, die van een schrijver misschien, of de naam van een boek of film. De naam ontgaat je. Je vraagt de naam zichzelf te bekend te maken, alsof jouw leven ervan afhangt. De naam die jij je niet kunt herinneren achtervolgt je. Op zijn eigen tijd zal de naam plotseling in je geest opduiken als het gekletter van bekkens of het gedaver van tromgeroffel. Op deze tijden als de zon door de wolken schijnt en jouw overvolle hoofd opfleurt, is daar zo duidelijk als een klok de gezochte naam. Hij was daar altijd onder de oppervlakte, maar niet echt toegankelijk. Nu is hij daar zo gemakkelijk, zonder enige inspanning. De naam was daar de hele tijd, alleen kon je niet echt het koord vinden om hem naar beneden te trekken.

Heb vertrouwen. Weet je wat vertrouwen is? Het is geen drukte over iets maken. Het is weten wat ertoe doet en wat niet. Vertrouwen is weten dat je op een cursus bent hoe onduidelijk de cursus waar je op bent jou ook mag lijken.

Je bespeelt met succes een muziekinstrument. Zelfs als niemand anders dan jij het misschien hoort, jij hoort het, en het is jouw muziek waar die ook vandaan mag komen en of jij hem bewust hoort of niet. Een diepere waarheid is dat niet hij jou echt ontgaat. De muziek van de sferen is ook steeds hier binnenin jou. Je speelt door. Je speelt door. En vaag, oh zo vaag, hoor je hem, een verre melodie die jou lokt naar waar jij verlangt te zijn en die je toch niet echt kunt lokaliseren. Het is als een telefoongesprek dat naar jou toe komt en toch is de open verbinding niet zo duidelijk. Niettemin ben je verbonden en je komt dichterbij. De verbinding is bijna klaar om in muziek door te breken waarvan je nauwelijks hebt durven dromen.

Jouw leven is een concert, een medley waarin je vele noten speelt op vele instrumenten en er is muziek, muziek, muziek. Je speelt akkoorden waarvan je nog niet besefte dat je ze speelde. Misschien speel je ze geluidloos. Je speelt met een orkest dat jou onbekend is. Je speelt met een engelenkoor. Ze zijn jouw begeleiding. De engelen begeleiden jullie, geliefden. Alle muziek is voor jullie. Alle muziek is van jullie. Het geeft niet of je je ervan bewust bent dat je hem hoort of niet. Op een verre heuvel of streek, hoor je hem en ieder ander hoort deze muziek ook, en iedereen wordt erdoor beïnvloed.

Sommigen zouden misschien zeggen dat het Mijn Stem is. Sommigen zouden misschien zeggen dat je hem eerder hebt gehoord. Sommigen zouden misschien zeggen dat je hem altijd hebt gehoord en dat iets van deze Stem wordt begrepen, deze Stem, deze Achtergrondmuziek, en dat hij die van jullie is, dat je ook Mijn Stem bent, niet in de wildernis, maar in de bloemenvelden en groene weiden waarnaar je verlangt en waar je je fluit bespeelt als schaapherders in velden van lang geleden.