God zei:

Allen een goede dag. Moge je een fijne dag hebben vandaag, een heerlijke dag, een dag die zegent en jou verlevendigt, een dag om naar uit te kijken, een dag om door lief te hebben in plaats van om door te komen. Een dag waar je aan de slag gaat, en een dag waar je pauzeert, een dag om in te gaan, een dag om voorbij te laten gaan. Vandaag kan niet een dag zijn als elke andere, want elke dag krijgt zijn volle maat. Geen twee dagen zijn hetzelfde, zelfs niet voor de weerman.

Elke dag is als een breken door het leven op de manier zoals een bloemzaadje door de aarde breekt, en er is de zon, de gele zon die de dag energie geeft, en jou, en jou. De dag heeft zijn zegje, en dan gaat de dag naar bed en de nacht komt, en met de nacht, de maan. Er is maanopkomst en maanondergang, hoewel de zon en de maan altijd aanwezig zijn. Alle effecten zijn er op Aarde voor jou. Zon in de ochtend en de maan in de avond, je bent oké.

Natuurlijk ben je beter dan oké. Je bent beter dan in orde. Je bent beter dan prima. Jij die van Pracht gemaakt bent, bent prachtig. En dit is een prachtige dag die voor je ligt of die jou volgt, die jou toestaat hem in te gaan en uit de dag te komen als een lelie of een gladiool of een gebroken hartje of een hyacint of stokroos of een zeldzame orchidee. Wat jouw kleding ook is, je gaat de nacht in en de volgende morgen hef je jouw hoofd weer op naar de zon.

De ene dag na de andere is beter dan een stok kaarten met azen.

Is het leven niet beter dan al het andere in de wereld met uitzondering van Eenheid recht onder Bewustzijn en recht onder jouw ogen en onder je voeten, want Eenheid is ongebonden en onontkoombaar, en jij bent een goed voorbeeld van Eenheid hoewel het ego nog aan jou vastplakt. Het ego is wispelturig en vluchtig en je ziet het ego niet altijd totdat je ermee geflirt hebt. Wat een verlokking geeft het ego om te proberen te wedijveren met bloemen en de zon en de maan en de sterren.

Het ego herinnert jou niet aan de Hemel. Het herinnert jou aan glorie op Aarde, wat niet vergeleken kan worden met de Glorie van Liefde in de Hemel die ook optreedt op Aarde. De glorie van het ego, net als het ego zelf, is vals. De Glorie van de Waarheid is de Hemel en je vliegt hier elke nacht. Je kent de Hemel goed, maar het lijkt dat pas na het feit van het ego, jij je bewust wordt van het verschil tussen het ego en de Glorie van Liefde zoals die is in de Hemel.

En toch word je beter in het verschil zien. De Glorie van de Hemel is altijd glorie, terwijl de glorie van het ego een valse bravoure of een valse aai over het hoofd is, beslist altijd een teleurstelling, nooit wat jij dacht dat het zou zijn.

Je zwaait wild met je armen, want de liefde stelt jou teleur. Jij hebt de liefde teleurgesteld. Je vroeg er iets van. Je vroeg liefde om aan jou te geven op een manier waarover je van te voren hebt nagedacht. Je vergeet dat je liefde moet geven en haar laten waar ze ligt. Je moet niet om een bepaalde liefde vragen. Je moet simpelweg liefde geven en liefde met rust laten. Wie zei jou jouw liefde te beperken en haar in te trekken voor een cijfer dat je haar geeft, want je bezit liefde niet, niet die van jou of die van iemand anders.

Je moet zijn wat je bent, en dat is liefde. Jij bent liefde en niet iets wat je ervan maakt. Om de Liefde van God, jij bent de Pracht van Liefde, dus, wees het.