soms is datgene wat je nodig hebt, is gewoon te gaan liggen. soms wil je jezelf een ini vakantie geven, dat kan een week zijn, een dag of een uur.

weet je, geliefden, er is geen wet die zegt dat je alles wat je jezelf hebt voorgenomen moet verwezenlijken. ik waardeer je niet op hoeveel je gedaan krijgt. natuurlijk beoordeel ik je helemaal niet. jij beoordeelt jezelf, alsof de bedoeling van het leven is, datgene wat je verwezenlijkt.

denk je dan werkelijk dat je beter of slechter bent, wanneer je je bed hebt gemaakt of niet? is het echt leven of dood, als je je huiswerk afkrijgt of niet, of op een examen een A of een B of een C krijgt?

hoeveel maakt het uit, of je werk nu om 3 in de namiddag gedaan is of morgen, in de ochtend? ben je dan echt een beter mens, als je het voor de deadline van 3 uur voor elkaar krijgt?

wat is dan al die haast, om je werk gedaan te krijgen, om dan gewoon te kunnen zijn. wat dacht je van nu te zijn? wat denk je van gewoon zijn? jouw waarde ligt eigenlijk niet in wat je doet. je waarde ligt in wie je bent.

ik adviseer echter niet dat je stopt met werken of je bijdrage in een zinvolle manier geeft. ik zeg je niet dat je verantwoordelijkheden uit de weg moet gaan. ik raad je niet aan om van het leven weg te lopen. ik raad je niet aan dat je gaat zitten n de hele dag niets doet. ik raad je wel aan dat je zo nu en dan eens een luie dag neemt. ik zeg dat je jezelf zo nu en dan een rustpauze moet geven. ik zeg dat je leven niet gedirigeerd moet worden door ‘dat wordt ik verondersteld te moeten doen’. ik zeg dat je niet steeds door wat buiten je om speelt kan geregeerd worden. en dat houdt ook de machtige klok in. is het uurwerk, niet de haan die het kippenhok overheerst? is het niet zo?

is het tijd dat je leven leidt? als dat zo is, is het geen wonder dat je je gespannen voelt, want je werkt voor een bikkelharde takenmeester. je klok kan evengoed een zweep hebben. in plaats dat jij de klok opwindt, windt de klok jou op, en je voelt je gespannen. en de klok windt iedereen om je heen op, en zo is er massa spanning, alsof het de manier van leven is, om met spanningen te leven. zal je dan geen rust in jouw leven en degenen die om je heen leven inbouwen?

beschouw je leven als een dans. is een vlugge dans beter dan een trage? kan je niet soms een polka dansen, soms een wals, soms een foxtrot, soms een rumba, tango, samba en zo verder? is één dans echt beter dan de ander? zou je er niet van genieten, om van ritmes te veranderen? zou je niet meer van het leven genieten, als je zo nu en dan het ritme zou kunnen vertragen en jezelf zou kunnen afvragen “Wat is die haast?”

een hart slaat op een gegeven ritme. Is je hart beter als het vlugger slaat? Is het slechter als het trager slaat? slaan harten, om een race te winnen? is het leven een race, geliefden?

alles heeft zijn waarde. in termen van de wereld, is waarde bepaald door zijn context en hoe het aanzien wordt en door wie. alles heeft zijn positieve en negatieve kanten. de haas leerde dat snelheid niet steeds de manier is om een race te winnen. de schildpad leerde ook dat traag en makkelijk ook een manier is om een race te winnen.

als ik naar Mijn kinderen op de Aarde kijk, zie Ik dat er meer snelheid is, en dat ze meer tijd nemen. ik stel voor dat je nu even tijd neemt en alles opzij gooit, en ziet ziet wat het leven echt is wanneer je eenvoudigweg buiten het raam kijkt.